الگوهای گفتاری در قرآن کریم

زبان به این دلیل که اصلی ترین وسیله ارتباط انسان ها با یکدیگر به شمار می آید، ارزش بسیاری دارد. در برقراری ارتباط با دیگران، اولین نگرش و برداشت از انسان مربوط به نحوه گفتار اوست و محتوای حرف ها، شخصیت و نگرش انسان را مشخص می کند. در آیات قرآن کریم، خداوند متعال با پیامبران، ملائکه، مومنان، عموم مردم و حتی با کفار، ادب در کلام را رعایت می کند و  به مومنان نیز دستور می دهد با دیگران زیبا سخن گفته و از به زبان آوردن گفتار زشت و بی ادبانه (حتی در مقابل کافران و ابلهان) دوری گزینند. قرآن کریم برای شیوه بیان، الگوهایی ارائه کرده است، از جمله: قول سدید، قول معروف، قول لین، قول بلیغ، قول کریم و قول احسن. هم چنین کلام باید مستدل، محکم، پسندیده، به اندازه، نرم، شیوا، واضح، زیبا و بزرگوارانه  باشد و بهترین ها گفته شود. در این پژوهش ضمن مطالعه آیات قرآن کریم، با استفاده از منابع مستدل و معتبر (تفسیر و کتب روایی)، الگوهای گفتاری عنوان دهی شده است و در مواضع مختلف از جمله: خانواده (نحوه گفت وگوی والدین با فرزندان، فرزندان با والدین)، جامعه (نحوه گفت وگوی اساتید با شاگردان، شاگردان با اساتید، مسئولان با مردم، عموم مردم با یک دیگر و در محیط های کاری و نظامی و تبلیغ و...) آمده است.

کلیدواژه ها:

قرآن کریم ، الگو ، بیان ، گفت وگو ، شیوه ها ، سخن گفتن