تاثیر آموزش به شیوه ی معمول و ترکیبی برخلاقیت ، انگیزش و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

هدف کلی پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش به شیوه ی معمول و ترکیبی بر خلاقیت ، انگیزش و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع اول متوسطه شهر شیراز می باشد. این تحقیق از نوع تحقیقات نیمه آزمایشی بوده در این تحقیق دو گروه آزمایش و کنترل در نظر گرفته شده است . جامعه آماری تحقیق حاضر کلیه ی دانش آموزان دخترمقطع ششم ابتدایی شهر شیراز می باشد. با روش نمونه گیری خوشه ای۵۰ نفر انتخاب خواهند شد؛که ۲۵ نفر به عنوان گروه کنترل و ۲۵نفر به عنوان گروه آزمایش بصورت تصادفی انتخاب شدند. آموزش به صورت معمول و ترکیبی به مدت۲ ماه و هر هفته ۳ جلسه و به میزان ۳۰تا ۴۵ دقیقه جمعا ۱۶ ساعت متغیر آموزش ترکیبی را دریافت می کنند. برای گردآوری اطلاعات از سه پرسشنامه خلاقیت تورنس ، انگیزش تحصیلی هرمنس ، جهت سنجش پیشرفت تحصیلی از آزمون محقق ساخته استفاده شد. در این پژوهش از روش های اماری توصیفی (میانگین ، انحراف معیار، جداول و نمودارها) و آمار استنباطی از روش تحلیل کواریانس استفاده شده است . با توجه به نتایج بدست آمده سطح معنی آموزش به شیوه های معمول ۳۳۸/۰ و آموزش به شیوه های ترکیبی سطح معنی بدست آمده ۱۰۰/۰ می باشد که نشان دهنده این است که آموزش به شیوه های معمول و آموزش به شیوه ترکیبی بر خلاقیت ، انگیزش و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه شهر شیراز موثر بوده و از بین این دو نوع آموزش شیوه های ترکیبی دارای ضریب بالاتری بوده است .

کلیدواژه ها:

آموزش به شیوه ی معمول ، آموزش ترکیبی ، خلاقیت ، انگیزش ، پیشرفت تحصیلی