مدل ساختاری پیش بینی بهزیستی روانشناختی بر اساس سبک های دلبستگی با میانجی گری خودشناسی انسجامی در زنان قربانی خشونت زناشویی

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی بهزیستی روانشناختی بر اساس سبک های دلبستگی با میانجی گری خودشناسی انسجامی در زنان قربانی خشونت زناشویی بود. پژوهش حاضر از نوع پژوهش های همبستگی مبتنی بر روش مدلیابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش حاضر متشکل از تمامی زنان قربانی خشونت خانگی که در بازه زمانی بهار سال ۱۳۹۸ تا بهار ۱۳۹۹ به عضویت انجمن زنان آسیب دیده درآمده اند، بود. روش نمونه گیری در این پژوهش غیرتصادفی و در دسترس بود. حجم نمونه ۲۰۰ نفر بود. برای جمع آوری دادهها از پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف (۱۹۸۹)، خودشناسی انسجامی قربانی و همکاران (۲۰۰۸) و پرسشنامه سبک های دلبستگی کولینز و رید (۱۹۹۰) استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل دادهها از روش تحلیل مسیر با نرم افزارهای SPSS-۲۶ و AMOS-۱۸ استفاده شد. نتایج نشان داد بین بهزیستی روانشناختی و سبک های دلبستگی رابطه معنی داری وجود دارد. خودشناسی انسجامی در رابطه بین بهزیستی روانشناختی و سبک های دلبستگی نقش میانجی دارد. همچنین برازش مدل پژوهش مطلوب بود و مورد تایید قرار گرفت (۰۰۱.(p≤/ بنابراین سبک های دلبستگی و خودشناسی انسجامی پیش بینی کنندههای افزایش دهنده برای بهزیستی روانشناختی در جامعه زنان قربانی خشونت زناشویی می باشد.

کلیدواژه ها:

بهزیستی روانشناختی ، خشونت زناشویی ، خودشناسی انسجامی ، سبک های دلبستگی