واکاوی راهکارهای افزایش اثربخشی و کارآمدی آموزش مجازی (مطالعه موردی: دانش آموزان مقطع ابتدایی )

هدف این پژوهش ، ارتقای سطح یادگیری دانش آموزان در کلاس مجازی است و براساس یکی از روش های تحقیق کیفی با عنوان نظریه پژوهش عمل یا اقدام پژوهی (Action Research) انجام شده است . جامعه آماری تحقیق ، ۳۳ تن از دانش آموزان پایه سوم دبستان هستند. برای انجام این پژوهش ، از ابزارهای مشاهده، پرسشنامه ، مصاحبه و استناد به اسناد و ارقام، استفاده شده است . به منظور تجزیه و تحلیل دادهها، روش تجزیه و تحلیل کیفی توصیفی به کار گرفته شده است و در مراحلی نیز، دادههای گردآوریشده، با استفاده از روش تجزیه و تحلیل کمی و تکنیک های آماری و رسم نمودار، مورد بررسی قرار گرفته اند. نتایج نشان می دهد ضعف زیرساختی در زمینه آموزش آنلاین ، مانند مشکلات ناشی از ضعیف بودن اینترنت و...، استفاده از گوشی همراه والدین برای حضور در کلاس و نداشتن گوشی و تبلت اختصاصی ، عادت داشتن دانش آموزان به کلاس حضوری و به رسمیت نشناختن کلاس مجازی، عدم ارتباط تصویری به میزان کافی و... از مهم ترین عوامل قابل قبول نبودن سطح یادگیری برخی از دانش آموزان در کلاس مجازی هستند. همچنین براساس یافته های این تحقیق ، گفتگو با والدین برای رفع مشکل فرزندشان در زمینه اینترنت و تلفن همراه، ارائه پرسشنامه به دانش آموزان و کشف مهم ترین عوامل حواسپرتی آنها در کلاس، دادن دستورالعمل به دانش آموزان درمورد انتخاب مکان ثابت و مناسب برای حضور در کلاس مجازی، ایجاد تعامل با آموزگار و همکلاسی ها در کلاس مجازی و ایجاد پویایی و نشاط، کاستن از حجم تکالیف و بالا بردن سطح مشارکت دانش آموزان در کلاس و... از جمله راهحل های پیشنهادی هستند که می توانند موانع ذکرشده را برطرف کرده و سطح یادگیری دانش آموزان را ارتقا دهند. به علاوه، طبق یافته ها،حسن استفاده از علاقه مند بودن دانش آموزان به فضای مجازی، برگزاری جشنواره درونکلاسی برای به اشتراک گذاشتن تجربیات موفق دانش آموزان در زمینه حضور در کلاس آنلاین ، استفاده از طرح تکرار خلاق و... راهحل هایی هستند که به کارگیری آنها می تواند سطح یادگیری دانش آموزان در کلاس مجازی را بالا ببرد.

کلیدواژه ها:

یادگیری ، کلاس مجازی ، اقدامپژوهی ، دانش آموزان پایه سوم.