اثربخشی قصه گویی بر خشم و خصومت کودکان با اختلال اوتیسم شهر قم سال ۱۴۰۱-۱۴۰۲

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی قصه گویی بر خشم و خصومت کودکان با اختلال اوتیسم شهر قم سال ۱۴۰۲- ۱۴۰۱ بود. این پژوهش از نوع پژوهش های نیمه تجربی (طرح پیش آزمون، پس آزمون، پیگیری با گروه در انتظار درمان) بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی در رده سنی ۷ تا ۱۲ ساله با نشانه های اختلال اوتیسم در مدارس مخصوص کودکان استثنایی شهر قم که در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ مشغول به تحصیل و به مراکز توانبخشی اوتیسم بود. نمونه پژوهش شامل ۴۰ نفر از این کودکان بود که به صورت در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه ۲۰ نفر جایگزین شدند. سپس ، به طور تصادفی ۲۰ نفر در گروه کنترل و ۲۰ نفر در گروه آزمایش جایگزین گردیدند. گروه قصه گویی طی ۲۵ جلسه ۳۰ دقیقه ای و هر هفته ۳ جلسه دریافت کردند. دادهها با استفاده از مقیاس پرخاشگری باس و پری (۱۹۹۲) جمع آوری شد. دادههای پژوهش ، به روش تحلیل واریانس آمیخته (با اندازهگیری مکرر) مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت . نتایج نشان داد که قصه گویی بر خشم و خصومت کودکان با اختلال اوتیسم اثربخش بوده هستند (۰۵/۰(P<، نتیجه گیری می شود این مداخله تاحد زیادی توانست خشم و خصومت کودکان با اختلال اوتیسم را کاهش دهد. ازاین رو می توان در درمان اختلال اوتیسم به کار گرفته شود.

کلیدواژه ها:

قصه گویی ، خشم ، خصومت ، اوتیسم