بررسی و مقایسه پژوهش های میدانی با پژوهش های موردی

در تحقیق میدانی، مشاهده عنصر اصلی را تشکیل میدهد. به عبارتی، منظور از مطالعات میدانی تحقیقاتی است که موضوع مورد مطالعه در اختیار محقق قرار داشته باشد و یا به عبارت دیگر محقق را بدان دسترسی باشد بعنوان مثال وقتی محقق هدفش مطالعه در زندگی کشاورزان ساکن یک روستا و یا قشری از جامعه و یا گروهی از کارگران یک آن موسسه تولیدی و یا مردم عشایری باشد مطالعه, از نوع مطالعه میدانی است و اطلاق اصطلاح میدانی به مفهوم ارتباط مستقیم و رویاروی محقق با پدیده های مورد مطالعه است. از این رو، احتمالا بسیار به مشاهده ی مشارکتی نزدیک است. محقق تحقیق میدانی نوعا نکات مهم را یادداشت و بعد جمع آوری و تجزیه و تحلیل می کند در مقایسه با آن مطالعه موردی (Case Study) یک روش پژوهش علمی است که به صورت باز، ژرف و جزئینگر به مطالعه یک مورد خاص میپردازد. در دستهبندی انواع روش تحقیق علمی این روش یکی از انواع تحقیق توصیفی محسوب میشود .در این روش پژوهشگر به انتخاب یک مورد پرداخته و آن را از جنبه های مختلف بررسی میکند. این مورد میتواند یک واحد و یا سیستم با حد و مرز مشخص و متشکل از عناصر و عوامل متعدد و مرتبط به هم باشد. هدف کلی در این روش مشاهده تفصیلی ابعاد »مورد« تحت مطالعه و تفسیر مشاهده ها از دیدگاه کلگرا است. از این رو مطالعه موردی بیشتر به روش کیفی و با تاکید بر فرایندها و درک و تفسیر آنها انجام میشود .در پژوهش به روش موردکاوی برخلاف پژوهش آزمایشی پژوهشگر به دستکاری متغیر مستقل و مشاهده آثار آن بر متغیر وابسته نمیپردازد. همچنین همانند پزوهشگری که در تحقیق پیمایشی با انتخاب نمونه ای با حجم وسیع و معرف از جامعه درباره تعدای از متتغیرها به بررسی میپردازد عمل نمیکند. بلکه به صورت منحصربهفرد بر یک مورد خاص تاکید میکند. برخی موردکاوی را یکی از رویکردهای تحقیق کیفی معرفی کرده اند

کلیدواژه ها:

تحقیق میدانی ، محقق ، مطالعه موردی ، پژوهشگر ، ارتباط مستقیم ، تحقیق پیمایشی