بررسی تاثیرات هشت هفته تمرینات پاندولی و NASM بر قدرت ابداکشن زنان شناگر مبتلا به سندرم گیر افتادگی شانه

هدف از تحقیق حاضر مقایسه بررسی تاثیرات هشت هفته تمرینات پاندولی و NASM بر قدرت ابداکشن زنان شناگر مبتلا به سندرم گیر افتادگی شانه بود. تحقیق حاضر به صورت پیش آزمون و پس آزمون و از نوع نیمه تجربی بود. جامعه آماری تحقیق حاضر را تعداد ۲۰ نفر از شناگران زن استان اصفهان (شهرستان مبارکه ) تشکیل دادند که از بین آن ها تعداد ۱۲ بر طبق معیارهای ورود به تحقیق انتخاب و به صورت در دسترس در دو گروه تمرینی پاندولی (۵ نفر) و NASM (۷ نفر) قرار گرفتند. گروه های تجربی به مدت ۸ هفته و هر هفته سه جلسه پروتکل تمرینی مربوط به گروه خود را انجام دادند. قبل و بعد از دوره تمرینی درد، قدرت ، دامنه حرکتی با استفاده از مقیاس دینامومتر دستی دیجیتال ، گونیامتر دستی دیجیتال اندازه گیری شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس برای داده های تکراری و در سطح معناداری ۰۵/۰ استفاده شد. گروه های تجربی تفاوت معنی داری را در قبل و بعد از مداخله در فاکتورهای درد، قدرت نشان دادند (۰۵/۰ .≥P مقایسه داده های بین دو گروه در مورد درد، قدرت ، دامنه حرکتی تفاوت معنی داری را در قبل و بعد از دوره تمرین نشان داد به طوری که میزان بهبودی در گروه تجربی NASM نسبت به گروه تجربی پاندولی در فاکتور درد بیشتر بود ولی در مورد سایر متغیرها تفاوتی مشاهده نشد (۰۵/۰ .≥P با توجه به نتایج تحقیق حاضر می توان گفت که نتایج بیانگر موثر بودن تمرینات NASM و پاندولی بر فاکتورهای درد، قدرت بود.

کلیدواژه ها:

تمرینات پاندولی و تمرینات NASM ، قدرت ابداکشن ، زنان شناگر سندرم گیر افتادگی