ارایه ی مشخصه های انتظار عالمانه در عصر غیبت، با الگوپذیری از سیره ی مهدوی

ظهور مصلح »موعودآخرﱠالزﱠمان«در مورد قبول پیشینیان بشر بوده است. و در کتابهای مقدس آنها بشارتهایی در باره موعود آخرالزﱠمان رسیده است. و مهمترین وظیفه ی انسانهای معتقد به اصل مهدویت، انتظار ظهور مهدی»ع«است. انتظار، اصلی قرآنی و مقدس و ملی است و امید و آرزوی تحقق این بشارت جهانی، پیامبراکرم»ص« و ائمه علیه السلام نوید آمدن حضرت قائم»ع« را اعلام و ویژگیهای انسان منتظر را در زمان غیبت حضرت مهدی»عج« بیان نموده اند. انتظار، یعنی چشم به راه امامی داشتن که چون بیاید جهان را از عدل و داد مملو سازد، از آن پس که از ظلم و جور مملو شده باشد. انسان منتظر باید انتظاری عالمانه، داشته باشد؛ انتظاری که در برابر انتظار جاهلانه و عامیانه قرار دارد. دیدگاه جاهلانه یک تبیین احساسی و خیالی و بازاری از انتظار ارائه میدهد. خرافاتی را بیان میکنند و از این طریق عدهای را دور خود گرد می آورند و گمان میکنند که بیانشان و شیوه شان حق است. خودشان دچار توهم شده اند و دیگران را هم متوهم میکنند. این اتفاقی است. که متاسفانه گاهی در جامعهی ما رخ داده است و ما باید سازوکار مناسب برای حل و فصل آن را تدارک ببینیم تا جامعه را برای معرفی درست و عالمانهی مفهوم انتظار آماده کنیم. در راستای این هدف و شناخته شدن انتظار از ضد انتظار، این پژوهش برآن است به معرفی و شناسایی مشخصه های انتظار عالمانه و درست با الگوگیری از سیره مهدوی بپردازد؛ انسانی که منتظر موعود است به جهت دارا شدن سنخیت با آن امام همام، باید خود را موصوف به صفات موعود کند و با توجه به سیره فکری و عملی ایشان سبک انتظاری درست و عالمانه را برگزیند؛ هم سنخ شدن با امام موعود و مصلح جهانی در انتظار عالمانه در دو جهت انجام پذیر است: -۱ حوزه بینش و اعتقاد در انتظار عالمانه که شامل امام شناسی، نزدیک دانستن ظهور و حس اعتراض است. -۲ حوزه منش و رفتار در انتظار عالمانه که شامل اتصاف به اخلاق اسلامی، دینداری راسخ، عدالت خواهی و حق مداری، الزام به امر به معروف و نهی از منکر ، آمادگی نظامی میشود. داده های اولیه این پژوهش، به روش مروری کتابخانه ای انجام شده است و به شیوه توصیفی-تحلیلی، پردازش و تدوین گشته است.

کلیدواژه ها:

مشخصه ، انتظار عالمانه ، غیبت ، سیره ی مهدوی