بررسی ادله متعارض از دیدگاه مشاهیر فقهای متاخر

تعارض ادله یکی از موضوعات بسیار مهمی میباشد که حتی در ارتباط با جایگاه آن نیز در علم اصول میان اصولیین اختلاف نظر وجود دارد. این موضوع در بره ههای تاریخی مختلف مورد توجه اصولیین قرار داشته است. هدف مقاله بررسی این سوال است که روش مواجه با ادله متعارض از دیدگاه مشاهیر فقهای متاخر چگونه است؟ در پژوهش حاضر با روش توصیفی تحلیلی و با ابزار کتابخانهای به بررسی سوال مورد اشاره پرداخته شده است. نتایج حاصل از پژوهش نشان میدهد که، دوره متاخر با ظهور شیخ انصاری و بزرگان دیگر روش فقهاء و دانشمندان علوم اسلامی به اوج کمال خود رسید و دقت و موشکافی در مسائل اصولی در این دوره از امتیازات این دوره نسبت به دور قبلی می باشد و مسائل اصولی بسیار گسترده و مباحث بسیار مدون و منظم مطرح می شدند. بطوری که محقق با مراجعه به چند کتاب اصلی، آراء و عقاید اکثریت فقهاء را بدست می آورد. در این دوره شیخ انصاری اصول اهل سنت را بطور کلی از فقه، خارج نموده و در واقع اصولی تهی از اصول اهل سنت بوجود آورد. بهر حال مسائل بطور تمام و کمال در این دوره مطرح می شدند هر چند که نقطه آغازین آنها از قبل نهاده شده بود. دیدگاه های جدید با در نظر گرفتن متغیرهای جدید و نیازهای روز جامعه ارائه شد و در نتیجه، در جهت انطباق با فضای قانونگذاری و تئوریهای جدید حکومت اسلامی از جمله تئوری ولایت فقیه حرکت نمود.

کلیدواژه ها:

تعارض ادله ، تطور ، فقهای متاخر