رابطه بین سبک های فرزندپروری والدین با خلاقیت و پرورش استعدادهای کودکان ۳ تا ۶ سال منطقه ۳ شهر تهران

پژوهش حاضر به بررسی رابطه بین شیوه های فرزندپروری با خلاقیت و پرورش استعدادهای کودکان ۳ تا ۶ ساله دختر وپسر در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ در مراکز پیش دبستانی و استعدادیابی در منطقه ۳ شهر تهران ثبت نام نموده اند، بوده است. جامعه آماری طبق آمار بهزیستی درمنطقه ۳ شهر تهران ۱۸۰۰ کودک و حجم نمونه ۳۱۷ نفر بود که ۱۲۵ پسرو ۱۹۲ دختر تشکیل می شد. روش نمونه گیری این تحقیق تصادفی ساده بوده است.جمع آوری اطلاعات به وسیله پرسشنامه شیوه های فرزندپروری بامریند (فرم والدین)، پرسشنامه تفکر خلاق تورنس (فرم تصویری ب) و پرسشنامه هوش (استعدادیابی) گاردنر انجام شده است. روش های آماری به کار رفته در این پژوهش جهت تجزیه و تحلیل داده ها شامل همبستگی پیرسون و رگرسیون همزمان بوده است. مطالعه حاضر نشان داد که بین سبک فرزندپروری مستبدانه والدین و پرورش استعدادهای فرزندان رابطه معنادار و منفی است. بین شیوه فرزندپروری قاطع والدین و پرورش استعدادهای فرزندان رابطه مثبت معناداری وجود دارد. بین شیوه فرزندپروری سهل گیرانه والدین و پرورش استعدادهای فرزندان رابطه معناداری وجود دارد. بین سبک سهل گیرانه والدین و استعدادهای زبانی کلامی، رابطه مثبت معناداری وجود دارد. بین سبک سهل گیرانه با استعدادهای بدنی – حرکتی رابطه مثبت معناداری وجود دارد. دو سبک مستبدانه و قاطعانه با خلاقیت فرزندان رابطه مثبت و معنی داری مشاهده گردید. بین سبک های فرزندپروری با ابعاد خلاقیت رابطه معناداری وجود ندارد. و فقط بین سبک فرزندپروری مستبدانه با بعد انعطاف پذیری رابطه منفی و معناداری مشاهده شد. همچنین بین سبک قاطع با انعطاف پذیری و ابتکار رابطه مثبت و معناداری وجود داشت. نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که الگوهایی که والدین در تربیت کودکان خود به کار می گیرند، در کیفیت رفتارهای خلاقانه و بروز استعدادهای فرزندان نقش دارد.

کلیدواژه ها:

سبک های فرزندپروری ، پرورش استعداد ، خلاقیت ، کودکان