تاثیر مهارت خودکنترلی و ارزش های اخلاقی بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان در مدارس ابتدایی

در دنیای امروز، آموزش و پرورش نقشی حیاتی در آماده سازی دانش آموزان برای موفقیت در زندگی ایفا می کند. علاوه بر دانش و مهارت های آکادمیک، دانش آموزان برای عملکرد تحصیلی و تبدیل شدن به شهروندان مسئول به مهارت های دیگری نیز نیاز دارند. دو مهارت کلیدی که در این زمینه حائز اهمیت هستند، مهارت های خودکنترلی و ارزش های اخلاقی هستند. مهارت های خودکنترلی به توانایی فرد در تنظیم افکار، احساسات و رفتار خود به طور مستقل اشاره دارد. این مهارت ها شامل مواردی مانند برنامه ریزی، هدف گذاری، نظارت بر خود، و مقاومت در برابر وسوسه ها می شود. تحقیقات نشان داده است که دانش آموزانی که از مهارت های خودکنترلی بالایی برخوردارند، در مدرسه عملکرد بهتری دارند، نمرات بالاتری کسب می کنند و کمتر در معرض مشکلات رفتاری قرار می گیرند. ارزش های اخلاقی به اصول و باورهایی اشاره دارد که راهنمای رفتار فرد در زندگی هستند. این ارزش ها شامل مواردی مانند صداقت، عدالت، احترام و مسئولیت پذیری می شود. با توجه به اهمیت مهارت های خودکنترلی و ارزش های اخلاقی در موفقیت تحصیلی و زندگی، ضروری است که مدارس به پرورش این مهارت ها در دانش آموزان توجه ویژه ای داشته باشند. این امر به ویژه در دوره ابتدایی که پایه های یادگیری و شخصیت دانش آموزان شکل می گیرد، از اهمیت بالایی برخوردار است. متاسفانه، بسیاری از دانش آموزان در حال حاضر از کمبود مهارت های خودکنترلی و ارزش های اخلاقی رنج می برند. این امر می تواند منجر به مشکلات متعددی در مدرسه و زندگی آنها شود، از جمله نمرات پایین، افت تحصیلی، رفتارهای ضداجتماعی و مشکلات مربوط به سلامت روان. بنابراین، ضروری است که مدارس برنامه های جامعی برای پرورش مهارت های خودکنترلی و ارزش های اخلاقی در دانش آموزان خود طراحی و اجرا کنند. این برنامه ها باید متناسب با سن و سطح رشدی دانش آموزان باشد و از رویکردهای مختلف آموزشی مانند آموزش مستقیم، الگوسازی، تمرین و بازخورد استفاده کند. این پژوهش به بررسی تاثیر مهارت های خودکنترلی و ارزش های اخلاقی بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان در مدارس ابتدایی می پردازد.

کلیدواژه ها:

مهارت های خودکنترلی ، ارزش های اخلاقی ، عملکرد تحصیلی ، مدارس ابتدایی