بررسی تاثیر آموزش بازی محور بر مهارت های اجتماعی دانش آموزان دبستانی

سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 134

فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF و WORD قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

HELSCONFE03_083

تاریخ نمایه سازی: 3 خرداد 1403

چکیده مقاله:

آموزش بازی محور رویکردی نوین در آموزش و پرورش است که از بازی به عنوان ابزاری برای یادگیری و رشد دانش آموزان استفاده می کند. این روش به دلیل جذابیت و پویایی ذاتی بازی، می تواند انگیزه و مشارکت دانش آموزان را در فرایند یادگیری افزایش دهد. مهارت های اجتماعی مجموعه ای از توانایی ها و رفتارهایی هستند که افراد را قادر می سازند تا با دیگران به طور موثر تعامل و ارتباط برقرار کنند. این مهارت ها برای موفقیت در زندگی شخصی و تحصیلی و همچنین برای سلامت روان و عاطفی ضروری هستند. تحقیقات نشان داده اند که آموزش بازی محور می تواند در ارتقای مهارت های اجتماعی دانش آموزان دبستانی موثر باشد. با این حال، به دلیل تنوع روش های بازی محور و فقدان پژوهش های جامع در این زمینه، ضرورت بررسی دقیق تر این موضوع احساس می شود. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر آموزش بازی محور بر مهارت های اجتماعی دانش آموزان دبستانی انجام شده است. روش پژوهش از نوع تجربی و طرح آن پیش آزمایشی با گروه های کنترل و گویا بود. یافته های پژوهش نشان داد که آموزش بازی محور بر مهارت های اجتماعی دانش آموزان دبستانی، شامل مهارت های ارتباطی، مهارت های حل مسئله، مهارت های همدلی و مهارت های کار گروهی، تاثیر مثبتی دارد. با توجه به یافته های پژوهش، می توان نتیجه گرفت که آموزش بازی محور رویکردی موثر برای ارتقای مهارت های اجتماعی دانش آموزان دبستانی است. با توجه به نتایج این پژوهش، پیشنهاد می شود که از آموزش بازی محور به عنوان رویکردی مکمل در برنامه های آموزشی مدارس ابتدایی استفاده شود. همچنین، لازم است پژوهش های بیشتری در این زمینه انجام شود تا اثربخشی روش های مختلف بازی محور بر مهارت های اجتماعی دانش آموزان در گروه های سنی و فرهنگی مختلف بررسی گردد.

نویسندگان

سمیه احمدی

دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی دانشگاه آزاد شبستر

بهزاد رئیسی

کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه سیستان و بلوچستان

راضیه باوی

دانشجوی کارشناسی ارشد روان شناسی عمومی دانشگاه آزاد بوشهر

زهرا نورانی آبش احمد

کارشناسی بهداشت محیط دانشگاه علوم پزشکی تبریز