استئوفیت مرکزی استابولوم: الگو ها و اهمیت آن در آرتروپلاستی هیپ

پیش زمینه: علیرغم اهمیت زیاد وضعیت قرار گرفتن کاپ استابولوم در تعویض مفصل هیپ، مطالعات اندکی در مورد محل دقیق آن انجام شده است. یکی از مشکلات این جراحی ها، وجود استئوفیت مرکزی استابولوم است که می تواند مانع مشاهده علایم آناتومیک گردد. هدف از این تحقیق، بررسی شکل و محل استئوفیت ها در حفره استابولوم بود.مواد و روش ها: این بررسی در دو مرحله انجام شد: ۲۷۶ بیمار با علایم بالینی و پرتونگاری ساییدگی مفصل هیپ و بدون سابقه شکستگی یا عمل جراحی خاص روی لگن، مورد مطالعه قرار گرفتند. از تمامی بیماران پرتونگاری و سی تی اسکن انجام شد و تغییرات سی تی اسکن استابولوم طبقه بندی شدند. در مرحله بعد، در ۵۷ بیمار که تحت عمل جراحی تعویض مفصل قرار گرفته بودند، وضعیت استئوفیت های مرکزی استابولوم با مشاهده عینی طبقه بندی شد و تقسیم بندی مرحله اول با یافته های پرتونگاری منطبق گردید.یافته ها: براساس یافته های پرتونگاری، سی تی اسکن و تطابق با مشاهده عینی، استئوفیت های مرکزی استابولوم به چهار نوع تقسیم شدند: نوع  I: نمای ظاهری استابولوم طبیعی و عمق لبه کف «فوویا» (fovea) معادل ۵ میلی متر بود؛ در نوع IIa  اسکلروز اطراف «فوویا» دیده شد؛ در نوع IIb اسکلروز بیشتر شد و مانند چتر روی «فوویا» را پوشاند؛ در نوع IIc سقف ایجاد شده روی «فوویا» توسط استئوفیت ها تقریبا به هم رسیدند؛ و در نوع III: استئوفیت ها سقف کاملی روی «فوویا» تشکیل دادند و آن را پوشاندند.نتیجه گیری: مطالعه و طبقه بندی استئوفیت های کف استابولوم قبل از جراحی و با کمک سی تی اسکن می تواند در قراردادن صحیح تر کاپ استابولوم در تعویض مفصل هیپ موثر باشد.

کلیدواژه ها:

استابولوم ، استئوفیت ، آرتروپلاستی