مقایسه درمان سندروم تونل کارپ به روش جراحی با مچ بند طبی

پیش زمینه: سندروم تونل کارپ در اثر فشرده شدن عصب مدیان در تونل کارپ در مچ دست ایجاد شده و سبب درد و اختلال حسی در دست ها به خصوص در محدوده انگشتان شصت و سبابه و میانی می گردد. این بیماری شایع ترین علت احتباس عصب در اندام فوقانی می باشد. به طورکلی برای این اختلال دو گروه درمان جراحی و غیرجراحی وجود دارد. مواد و روش ها: در این مطالعه کوهورت ۲۲۰ بیمار مبتلا به سندروم تونل کارپ با دو روش مچ بند طبی و جراحی تحت درمان قرار گرفتند. در طی ۱۲ماه، بیماران از نظر میزان کاهش علایم و بهبود عملکرد با پرسشنامه لوین مقایسه شدند. یافته ها: بین علایم دو گروه جراحی و اسپلینت در زمان شروع درمان تفاوتی وجود نداشت در ماه های اول و سوم میانگین میزان علایم در گروه اسپلینت به طور معنی داری کمتر بود درحالی که از ماه ششم به بعد میزان علایم در گروه جراحی به طور معنی داری کمتر بود. از نظر میزان عملکرد براساس نمره مقیاس عملکرد ( Function Scale Score ) بین بیماران دو گروه الگوی مشابهی وجود داشت و عملکرد بیماران در ماه های اول و سوم در گروه اسپلینت و در ماه های ششم و دوازدهم در گروه جراحی بهتر و این تفاوت از نظر آماری معنی دار بود (۰۰۰۱/۰= p < /i>). نتیجه گیری: اگرچه نتایج درمان در گروه اسپلینت در دو ماه اول بهتر بود اما روش جراحی در طی ۶ تا ۱۲ ماه نتایج بهتری در درمان این اختلال ایجاد می کند.

کلیدواژه ها:

سندرم تونل مچ دست ، اسپلینت ، درمان ، جراحی ، نتیجه درمان