فراوانی آژنزی پالماریس لونگوس
سال انتشار: 1389
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 242
متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJOS-9-1_004
تاریخ نمایه سازی: 2 خرداد 1403
چکیده مقاله:
پیش زمینه: گزارش های متفاوتی از شیوع آژنزی پالماریس لونگوس (Palmaris Longus) از ۵/۱تا ۶۰درصد و عوامل مختلف موثر بر شیوع آن در متون وجود دارد. هدف از این تحقیق، تعیین شیوع آژنزی پالماریس لونگوس و عوامل مرتبط با آن بود. مواد و روش ها: این تحقیق به روش توصیفی برروی ۱۰۰۸ نفر در طی ۶ماه در یکی از مراکز آموزشی درمانی تهران انجام شد. آژنزی پالماریس لونگوس با استفاده از تست شافر (Schaeffer) مورد بررسی قرار گرفت. شیوع آژنزی در نمونه ما تعیین و میزان واقعی آن در جامعه برآورد شد و نقش جنسیت و دست غالب با بروز آژنزی مورد تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: شیوع آژنزی پالماریس لونگوس در جامعه مورد مطالعه ۸/۲۲% برآورد شد، به طوری که ۲/۱۰% آژنزی طرف راست، ۹/۵% آژنزی طرف چپ و ۷/۶% آژنزی دوطرفه داشتند. از نظر شیوع آژنزی پالماریس لونگوس بین زنان و مردان تفاوت معنی داری وجود نداشت. ۹/۹۰% مبتلایان به آژنزی پالماریس لونگوس، و ۵/۷۲% افراد غیرمبتلا به آژنزی پالماریس لونگوس، در مواجهه با دست غالب راست بودند (۰۰۰/۰=p ،۳/۸=OR). نتیجه گیری: شیوع آژنزی پالماریس لونگوس در جامعه ایرانی، در محدوده میانی آمارهای جهانی می باشد و در دست غالب سمت راست بیشتر دیده می شود.
نویسندگان
Keyghobad Ashouri
دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
Ali Akbar Esmailijah
دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
Farivar A Lahiji
دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
Ali Akbar Esmailijah
دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
Seyed Mehdi Hoseini Khameneh
دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
Firooz Madadi
دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
Farivar Bagheri
دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
Mehdi Rahimi
دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
Reza Zandi
دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
Farshad Safdari
دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی