بررسی میزان چرخش به خارج قطعه فمور در تعویض مفصل زانو در بیماران مبتلا به واروس شدید: مقایسه دو روش خط لقمه ای خلفی (PCL) و محور لقمه ای (TEA)

پیش‎زمینه: تعیین میزان چرخش قطعه فمور در تعویض مفصل زانو، بخصوص در زانوهای با واروس شدید اهمیت زیادی دارد. دو روش معمول تعیین چرخش قطعه فمور، استفاده از خط خلف لقمه‎ای ران (posterior condylar line) و محور بین لقمه‎ای (transepicondylar arthroplasty) می باشد. در این مطالعه میزان چرخش در بیماران مبتلا به واروس شدید، با دو روش مقایسه گردید.مواد و روش‎ها: در یک مطالعه گذشته نگر، ۴۲ بیمار با واروس شدید به‎طور تصادفی در دو گروه TEA (گروه ۱) و PCL (گروه ۲) قرار گرفتند و میزان چرخش قطعه فمورال در گروه ۱ با روش PCL در گروه ۲ با روش تعیین گردید. میزان خوردگی کندیل مدیال فمور حین عمل ثبت شد. بعد از ۱۲ماه برای بیماران سی‎تی‎اسکن انجام و زاویه بین حد خلفی کندیل فلزی پروتز فمور و محور بین کندیل در دو گروه اندازه‎گیری شد. میزان خمیدگی زانو در دو گروه مقایسه گردید. پس از یک سال پرسشنامه «وومک» برای دو گروه تکمیل و نتایج مقایسه شدند. یافته‎ها: در هر دو گروه جنس زن غالب بود (۸۱% در گروه ۱ ، ۸۵/۷% در گروه ۲). خوردگی قابل توجهی در کندیل مدیال فمور در دو گروه وجود نداشت. میزان نمره پرسشنامه «وومک» در گروه یک ۱۷/۵۱±۷۱/۴ و در گروه دو ۱۵/۴۸±۷۲/۰۷ (۰/۹=p < /em>) و میزان چرخش به خارج با محاسبه زاویه پیچ خوردگی کندیل در گروه یک ۱/۷۴±۳/۳۵ و در گروه دو ۱/۷±۱/۹ بود (۰/۰۰۹=p < /em>).  نتیجه‎گیری: علی‎رغم عدم پیچ‎خوردگی کندیل مدیال فمور، استفاده از TEA چرخش به خارج بیشتری را نسبت به PCL در بیماران واروس شدید ایجاد می‎کند.

کلیدواژه ها:

تعویض کامل مفصل زانو ، ژنووارم ، فمور ، چرخش ، زانو