بررسی شیوع دژنراسیون دیسک بین مهره ای در نوجوانان سالم

پیش زمینه: مطالعات اندکی شیوع دژنراسیون دیسک بین مهره ای در نوجوانان بدون علامت بالینی را بررسی کرده اند. در این تحقیق، شیوع تغییرات دژنراتیو در ام‎آرآی در نوجوانان بدون علامت و عوامل جمعیت شناسی موثر بر آن بررسی گردید.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، دیسک های ناحیه لومبار ۸۴ نوجوان سنین ۱۸-۱۲ سال که با شکایت از مشکلات کمری به یک مرکز درمانی تهران مراجعه نمودند، با ام‎آرآی مطالعه شدند. تغییرات دژنراتیو در سطوح مختلف بررسی و ویژگی های جمعیت شناسی بین دو گروه با و بدون تغییرات دژنراتیو مقایسه گردید. به علاوه تاثیر این تغییرات بر کیفیت زندگی نوجوانان با استفاده از پرسشنامه SF-۳۶ ارزیابی شد.یافته ها: در مجموع ۲۵/۷% از دیسک ها دچار تغییرات دژنراتیو بودند. شیوع این تغییرات در سطوح مختلف، متفاوت و در  دنبال آن L۵-S۱ به میزان  ۳۶/۹%  بیشترین و L۱-L۲ به میزان ۵/۹% کمترین بود. میانگین سنی افراد دچار تغییرات دژنراتیو بطور معناداری بالاتر بود (۰/۰۰۵=p < /em>). در این مطالعه جنس و توده شاخص بدنی (BMI) در بروز تغییرات دژنراتیو تاثیر نداشتند. وجود این تغییرات تنها در سطح L۳-L۴ با کاهش نمرات سلامت جسمی، روانی و کلیSF-۳۶  همراه بود و در سایر سطوح تاثیری نداشت.نتیجه گیری: بروز تغییرات دژنراتیو در ستون فقرات کمری از سنین پایین و در نوجوانی آغاز می شود و علامت بالینی مشخص و تاثیری بر کیفیت زندگی ندارد. توده شاخص بدنی تاثیری بر دژنراسیون دیسک بین مهره ای در نوجوانان ندارد اما سن بالاتر با افزایش احتمال دژنراسیون دیسک همراه است.

کلیدواژه ها:

دژنراسیون دیسک بین مهره ای ، نوجوان ، دیسک لومبار ، کیفیت زندگی ، شیوع