پایایی بین مشاهده‎گر و مشاهده‎گران در مورد روش‎های مختلف بررسی وجود تاندون پالماریس لانگوس و فلکسور سطحی پنجم

خلاصه پیش‎زمینه: برای تعیین وجود تاندون پالماریس لانگوس از تست‎های متعددی استفاده می‎شود. در این مطالعه ما سعی کردیم پایایی درون و بین مشاهده‎گران پنج تست از مشهورترین آنها و همچنین تست فونکسیون عضله فلکسور سطحی پنجم را بررسی نماییم. مواد و روش‎ها: دو معاینه‎گر که در مورد انجام تست‎ها آموزش دیده و تمرین کرده بودند، ۱۰۵ داوطلب را در دو نوبت و به فاصله یک ماه مورد بررسی قرار دادند و نتایج معاینه آنها ثبت گردید. میزان پایایی روش‎های مختلف در دو مرحله با اندازه‎گیری Kappa بررسی شد. یافته‎ها: میزان Kappa برای تست‎های مختلف و مراحل مختلف اندازه‎گیری از ۵۴۱/۰ (پایایی متوسط) تا ۸۱۳/۰ (پایایی تقریبا کامل) برای پالماریس متفاوت بود. بیشترین پایایی درون و بین مشاهده‎گران و همچنین بیشترین توافق با سایر تست‎ها را تست شافر داشت. کمترین میزان Kappa برای تست تامپسون بدست آمد و بقیه تست‎ها پایایی خوب به بالا داشتند. میزان Kappa در مورد پایایی درون و بین مشاهده‎گران برای فلکسور سطحی پنجم به ترتیب ۴۱۵/۰ و ۵۰۰/۰ بود (پایایی متوسط). نتیجه‎گیری: تست‎های مورد مطالعه دارای پایایی خوبی هستند بجز تست تامپسون که وضعیت متوسطی داشت. به نظر می‎آید تست استاندارد (شافر) بهترین تست برای معاینه وجود یا عدم وجود تاندون پالماریس لانگوس باشد. روش مورد مطالعه برای معاینه فلکسور سطحی پنجم دارای پایی متوسط درون و بین مشاهدهگران بود.

کلیدواژه ها:

واژه های کلیدی: پالماریس لانگوس ، فلکسور سطحی ، معاینه ، پایایی