پارامترهای رادیوگرافی ۵ زاویه مختلف لگن جهت تعیین دیسپلازی استابولوم در افراد بالغ ایرانی

مقدمه: دیسپلازی هیپ یکی از دلایل تغییرات دژنراتیو زودهنگام هیپ است. در مطالعات قبلی مقادیر مختلفی برای شیوع این مشکل درافراد نرمال در کشورهای مختلف دنیا گزارش شده است. ما در این مطالعه به بررسی شیوع دیسپلازی هیپ در جامعه نرمال ایرانی و اندازه گیری پارامترهای مختلف مورفولوژی استابولوم پرداختیم. مواد و روش ها: در مطالعه حاضر، ۵۸۶ هیپ متعلق به ۲۹۳ فرد نرمال از نظر مفاصل هیپ بررسی شدند. در رادیوگرافی ساده قدامی خلفی ۵ پارامتر  central edge angle(CEA)، acetabular angle (AA)، acetabular depth (AD)، acetabular roof obliquity (ARO) و roof angle (RA) اندازه گیری شد. مقادیر بین زنان و مردان و نیز هیپ های سالم و دیسپلاستیک مقایسه شد. همچنین، همبستگی CEA و AA و سایر پارامترها بررسی شد. نتایج: بر اساس  CEA، ۱۵ هیپ (۶/۲%) و براساس AA، ۱۹ هیپ (۲/۳%) دچار دیسپلازی قطعی یا خفیف بودند. مقادیر AD و RA به طور معناداری در مردان بیشتر بود. به غیر از AA و AD، در سایر موارد، همبستگی آماری معناداری بین CEA یا AA و پارامترهای دیگر وجود داشت. مقادیر CEA، AA، ARO و RA در گروه دیسپلاستیک براساس CEA یا AA، با گروه نرمال اختلاف آماری معناداری داشت. نتیجه گیری: دیسپلازی قطعی در ۷/۰%، دیسپلازی خفیف در ۹/۱% دیده شد. باتوجه به این که مقدار CEA بین دو جنس زن و مرد یکسان بود و این زاویه با سایر پارامترهای مورفولوژی استابولوم همبستگی معناداری داشت، به نظر می رسد استفاده از CEA برای ارزیابی وجود دیسپلازی هیپ مناسب تر است.

کلیدواژه ها:

دیسپلازی هیپ ، استابولوم ، مفصل هیپ ، عکسبرداری ، بزرگسال