سیر اقدامات درمانی برای شکستگی مچ‎پا از پذیرش تا مرخص شدن بیمار: مشاهدات و تجربیات ثبت شده در یک بیمارستان عمومی

پیش‎زمینه: شکستگی‎های ناپایدار مچ پا یکی از متداول‎ترین علل مراجعه به بخش عمومی بیمارستان می‎باشد و جراحی برای بی‎حرکتی ناحیه شکسته شده به‎عنوان راهکار مناسبی برای بهبود وضعیت بیماران پس از مرخص شدن به اثبات رسیده است. هرکدام از مراحل مدیریت بیمار می‎تواند بر طول مدت دوران نقاهت و وضعیت بیمار نقش موثری ایفا کند. هدف از این مطالعه صورت گرفته، تعیین نحوه مدیریت بیمار از لحظه پذیرش تا زمان مرخص شدن می‎باشد و همچنین اثرات محسوس و قابل‎توجه تنوع در روش‎های مدیریت بیمار نیز مورد بررسی قرار گرفته است. مواد و روش‎ها: داده‎های مورد آنالیز قرار­گرفته مربوط به ۴۹ بیمار است که بین آوریل تا دسامبر ۲۰۱۷ به مرکز درمانی نیمه­خصوصی HEFT انگلستان مراجعه کرده‎اند و مشکل شکستگی ناپایدار مچ پا داشته‎اند. گفتنی است که تمام مراحل از زمان پذیرش در بخش اورژانس مرکز تا زمان ترخیص مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین یادداشت‎های بعد از جراحی نیز مرور شده‎اند. گرداوری داده‎ها نیز از طریق منبع TARN انجام شده است. یافته‎ها: همان‎طور که گفته شد، ۴۹ بیمار در مدت ذکر شده به مرکز مراجعه کردند که مشکل شکستگی ناپایدار مچ‎پا داشته‎اند. در مدتی که بیماران در بخش اورژانس قرار داشتند برای کمتر از ۵۰% آنها در مدتی کمتر از ۳۰ دقیقه پس از رسیدن به مرکز تشخیص رادیوگرافی انجام شده بود. ۲۵ بیمار نیز پس از حدود ۴ ساعت به بخش تخصصی پذیرش شده‎ بودند، در حالی که برخی تا بیش از ۹ ساعت مجبور به انتظار شدند. ۲۷ بیمار (بیش از ۵۰%) در حدود ۲ روز پس از پذیرش تحت عمل جراحی قرار گرفته­بودند، و ۶ نفر هم بیش از ۶ روز برای جراحی خود معطل مانده بودند که گروه اول دوره بستری ماندن پس از جراحی کمتری نیز داشتند. برای ۴۷ نفر از بین ۴۹ نفر داروهای ترومبوپروفیلاکسی (ضدلختگی) تجویز شد، به تمامی بیماران توصیه شد که حداقل تا ۶ هفته بار سنگینی را روی پای خود وارد نکنند و خوشبختانه هیچ‎گونه عوارض جانبی و مرگ و میر پس از جراحی گزارش نشده است. نتیجه‎گیری: درمان سریع‎تر شکستگی ناپایدار مچ‎پا، دوره بستری در بیمارستان را کوتاه‎تر می‎کند.

کلیدواژه ها:

واژه‎های کلیدی: شکستگی مچ پا ، آسیب های مچ پا ، دوره بستری ، ترخیص بیمار