مقایسه بازسازی رباط متقاطع جلویی زانو به صورت «تک باندل» و «دو باندل» (استفاده از یک مدل کامپیوتری زانو)

پیش زمینه: با توجه به شیوع بالای پارگی رباط متقاطع جلویی در ورزشکاران، روش­های متعددی جهت بازسازی آرتروسکوپیک این رباط پیشنهاد شده ­است. هدف از این بررسی، مقایسه پایداری زانو با دو روش جراحی «تک باندل» و «دوباندل» بود.  مواد و روش ها: مدل کامپیوتری زانو به همراه رباط های مفصل زانو ساخته شد. این مدل پس از بازسازی رباط به روش تک و دو باندل، ابتدا در ۳۰درجه خمش زانو تحت با­رهای مجزای جلویی، گشتاور والگوس و گشتاور چرخشی قرار گرفت. در حالت دوم، در طول خمش تحت وزن گذاری از حالت راست تا ۷۰درجه خمش، نیروی جلویی ۱۳۴ نیوتن وارد شد. در حالت سوم، زانو تحت بارگذاری­ چرخشی که می­تواند منجر به آسیب رباط متقاطع شوند قرار گرفت.  یافته­ها: نتایج نشان دادند در شبیه سازی تفاوت محسوسی بین دو روش جراحی بارگذاری ایزوله بدست نیامد. ولی در مدل های تحت وزن دوم و سوم کشش رباط در «دو باندل» ۴ برابر بیشتر از هریک از رباط های «تک باندل» بود. در مدل دوم، «تک باندل» در بیشترین حالت ۷ میلی متر جابجایی بیشتری نسبت به «دو باندل» داشت. در مدل سوم «دو باندل» نسبت به «تک باندل» مقاومت بیشتری در برابر گشتاور والگوس داشت و میزان چرخش داخلی نیز در «دو باندل» کنترل شده­تر بود.   نتیجه­گیری: از نظر بیومکانیکال نتیجه تست عملکردی و پایداری زانو در بازسازی پیوند به روش «دوباندل» در حرکات غیر­ایزوله و سه بعدی بهتر از «تک باندل» می باشد.

کلیدواژه ها:

بازسازی ، رباط متقاطع جلویی ، زانو ، پیوند