بررسی طولانی مدت دو شیوه جراحی کوتاه کردن رادیوس و پیوند استخوان متصل به رگ خون رسان در بیماری کین باخ

پیش زمینه: در این مطالعه نتایج طولانی مدت (بیش از ۵ سال) دو روش «کوتاه کردن رادیوس» و «پیوند استخوان متصل به خون رسان» در بیماران کین باخ مقابسه شدند. مواد و روش ها: در یک مطالعه گذشته نگر با ۱۶ بیمار مبتلا به مراحل اولیه بیماری کین باخ، ۹ بیمار با دوره پیگیری ۴/۶ سال که تحت کوتاه کردن رادیوس قرار گرفته بود (گروه ۱) و ۷ بیمار با دوره پیگیری ۵/۶ سال که تحت پیوند استخوان متصل به رگ خون رسان قرار گرفته بودند (گروه ۲) بررسی شدند. دو گروه از نظر سن، جنس، دست عمل شده، مراحل اولیه بیماری طبق تقسیم بندی «لیتمن» و مدت پیگیری مشابه بودند. دو گروه در اولنار واریانس تفاوت بارزی داشتند. در آخرین پیگیری بیماران از نظر درد، حرکات مچ دست، قدرت چنگ زدن، قدرت کارکرد و برآوردهای رادیولوژیک بررسی شدند. نتایج با مقیاس «ناکامورا» (Nakamura) و «کونیی» (Cooney) ارزیابی شدند. یافته ها: بین دو گروه از نظر درد، حرکات مچ دست، قدرت چنگ زدن و تغییرات پرتونگاری تفاوت معنی داری وجود نداشت، اگرچه میزان قدرت چنگ زدن در گروه ۲ بالاتر بود. در گروه اول، در ۷ بیمار نمره «ناکامورا» و در ۵ بیمار نمره «کونیی » رضایت بخش بود. نمره تمامی بیماران گروه ۲ در دو مقیاس رضایت بخش بود. تفاوت میانگین نمرات «کونیی» دو گروه معنی دار بود. از نظر عمکرد مچ دست، بین میانگین نمرات «کونیی» در دو گروه تفاوت معنی دار وجود داشت. تفاوت میانگین نمرات «ناکامورا» در دو گروه معنی دار نبود. نتیجه گیری: هر دو گروه نتایج طولانی مدت مناسبی داشتند و تفاوت رادیولوژیک یا بالینی اساسی بین دو شیوه جراحی یافت نشد.

کلیدواژه ها:

کین باخ ، گرافت استخوانی با پایه عروقی ، کوتاه کردن رادیوس