بازسازی رباط متقاطع جلویی با سمی تندینوسوس چهار رشتهای وآلوگرافت دورشتهای تیبیالیس آنتریور
سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 70
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJOS-13-4_001
تاریخ نمایه سازی: 2 خرداد 1403
چکیده مقاله:
پیش ز مینه: رباط متقاطع جلویی یکی از رباطهای مهم تثبیت کننده زانو میباشد. در بازسازی این رباط، باتوجه به میزان بالای موفقیت عمل جراحی، انتخاب نوع گرافت از مباحث مورد اختلاف است. در این مطالعه، نتایج دو نوع گرافت رایج در اعمال جراحی بررسی گردید. مواد و روشها: در این کارآزمایی بالینی، ۷۰ بیمار مراجعه کننده به مراکز درمانی کرمان در طی دوسال، در دوگروه ۳۵ نفره کاملا مشابه، تحت عمل جراحی بازسازی رباط متقاطع جلویی با اتوگرافت چهاررشتهای سمی تندینوسوس و آلوگرافت تیبیالیس آنتریور قرار گرفتند. نتایج جراحی از نظر شلی لیگامانی، رضایت از عمل و توانایی بازگشت به کار، با استفاده از مقیاس های نمره دهی زانو شامل «لی شلم»، IKDC، KOOS وSF۳۶ قبل و بعد از عمل ارزیابی گردید. یافتهها: از نظر میانگین سنی، معاینات بالینی و پرسشنامههای ارزیابی زانو بعد از عمل جراحی شامل محدودیت اکستانسیون و فلکشن، تستهای لاچمن، آنتریور و پوستریور دراور تست و ارزیابی بیمار از وضعیت خود طبق پرسشنامههای استاندارد زانو شامل شلی لیگامانی توسط دستگاه KT۲۰۰۰ هیچگونه اختلاف معناداری وجود نداشت. از نظر طول مدت جراحی، بین نتایج دو نوع گرافت اختلاف معناداری مشاهده گردید. نتیجهگیری: استفاده از آلوگرافت تیبیالیس جلویی در مقایسه با اتوگرافت سمی تندینوسوس برای پارگی رباط متقاطع جلویی (در بررسی کوتاه مدت) در معاینه بالینی و تست های مکانیکی نتایج مشابه داشتند؛ لیکن زمان عمل با آلوگرافت کمتر بود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
Mahmood Karimi Mobarakeh MD
کرمان- بیمارستان شهید باهنر
Hooman Mohammadzadeh Eiedgahi MD
کرمان- بیمارستان شهید باهنر
Habibeh Ahmadipour MD
کرمان- بیمارستان شهید باهنر