بررسی مقایسه ای جراحی شکستگی سوپراکوندیل هومروس اطفال با پین‎های متقاطع از سمت لترال و پین‎های متقاطع انتهایی از مدیال و لترال

پیش‎زمینه: شکستگی سوپراکوندیل هومروس شایع‎ترین شکستگی آرنج در اطفال می‎باشد و حدود ۱۶% شکستگی‎های اطفال را به خود اختصاص می‎دهد. حفظ پایداری قطعات جا انداخته شده در دو سمت لترال و مدیال از اهمیت بالایی برخوردار است. هدف از این مطالعه مقایسه دو روش پین‎گذاری «متقاطع لترال» (لترال از بالا و از پایین شکستگی) و «متقاطع لترال مدیال» بود. مواد و روش‎ها: در یک مطالعه مقطعی، ۱۴۰ کودک (۶۳ پسر، ۷۷ دختر) با شکستگی سوپراکوندیل هومروس در یک مرکز درمانی تبریز بررسی شدند. کودکان در دو گروه ۷۰ نفره همسان از نظر سن، جنس و تیپ شکستگی، با دو روش پین‎گذاری «متقاطع «لترال» و «لترال مدیال» درمان شدند. عوارض و نتایج درمان در دو روش مقایسه گردید. یافته‎ها:. آسیب عصب اولنار در روش متقاطع مدیال و لترال ۴.۳% بود و در روش متقاطع لترال در هیچ موردی وجود نداشت. نیاز به جراحی مجدد و از دست‎رفتن پایداری به ترتیب ۲.۹% و ۱.۴% بود و بین دو روش تفاوت آماری معنی دار وجود نداشت. عفونت محل تعبیه پین‎ها در دو گروه ۴.۳% و ۱۲.۹% بود و بین دو گروه تفاوت معنی دار مشاهده نگردید. در روش پین‎گذاری متقاطع لترال، کوبیتوس واروس در ۹/۲% و در روش مدیال در یک مورد  مشاهده  شد. نتیجه گیری: هر دو روش پین‎گذاری متقاطع لترال و لترال همراه مدیال، در ایجاد پایداری و حفظ جااندازی مناسب می باشند ولی احتمال آسیب عصب اولنار در روش متقاطع لترال از بین می رود و از این نظر اطمینان بیشتری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

هومروس ، شکستگی هومرال ، تثبیت شکستگی ، کودک