میله گذاری داخل کانال استخوان ران بدون تراشیدن در شکستگی های باز

پیش زمینه: شکستگی باز ران از مشکلات درمان ارتوپدی است و عفونت و تاخیر در جوش خوردن از عوارض شایع آن می باشد. هدف از این مطالعه بررسی نتایج استفاده از میله داخل استخوانی بدون تراشیدن استخوان در شکستگی های باز ران بود.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی و آینده نگر که بین سال های ۱۳۸۳تا ۱۳۸۵ در دو بیمارستان مشهد انجام شد، ۴۱ بیمار (۴۰ مرد و ۱ زن) مبتلا به شکستگی باز ران بستری که اندیکاسیون استفاده از میله داخل استخوانی داشتند، تحت درمان قرار گرفتند. ۱۵ بیمار درمان را ادامه ندادند. در ۲۶ بیمار باقیمانده با میانگین سنی ۲۸ سال (۴۵-۱۶سال)، نوع شکستگی ها براساس تقسیم بندی گاستیلو  II و  IIIA به ترتیب ۲ و ۲۴ مورد، و برحسب تقسیم بندی AO، در نوع A، B و C ترتیب ۶، ۹ و ۱۱ نفر بود. میانگین نمره شدت آسیب ۱۰/۹۶و میانگین زمان پیگیری ۲۰ ماه (۳۶-۱۸ ماه) بود که در طی این مدت میزان جوش خوردگی، عفونت و عملکرد اندام ارزیابی شد.یافته ها: جوش خوردگی در ۲۳ بیمار به طور میانگین در ۱۵۶ روز (۲۵۰-۸۴ روز) رخ داد. در ۲ بیمار عفونت ایجاد شد که در یک مورد عفونت سطحی بود و با دبریدمان و شستشو و آنتی بیوتیک کنترل گردید. در پایان دوره پیگیری میانگین دامنه حرکتی زانو ۱۲۰ بود. کوتاهی در یک بیمار در حد ۳ سانتی متر وجود داشت.نتیجه گیری: استفاده از میله های داخل استخوان بدون تراش از جنس تیتانیوم روش خوبی در درمان شکستگی های باز نوع II و  IIIA ران می باشد.

کلیدواژه ها:

شکستگی های فمور ، تثبیت میله داخل کانال ، شکستگی های باز