بازسازی رباط متقاطع جلویی با گرافت همسترینگ با روش ثابت کردن دوبل

پیش زمینه: آسیب رباط متقاطع جلویی یکی از شایع ترین صدمات مفصل زانو می باشد. روش های متعددی برای ثابت کردن رباط بازسازی شده در تی بیا معرفی شده ولی ثابت کردن هیبرید گرافت همسترینگ یک روش مقبول در بازسازی رباط متقاطع جلویی می باشد.  هدف از این مطالعه مقایسه خصوصیات بیومکانیک تثبیت جزء تی بیال گرافت همسترینگ با استفاده از دو روش مختلف ثابت کردن انجام شد.مواد و روش ها: در یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی، ۲۲ بیمار با پارگی ایزوله رباط متقاطع جلویی که به روش ثابت کردن دوبل بخش تی بیا تحت بازسازی اولیه قرار گرفته بودند، با ۲۴ بیمار که به روش ثابت کردن منفرد در قسمت تی بیا  با پیچ اینترفرانس قابل جذب ثابت شده بودند،  مقایسه شدند. برای گرافت جزء فمورال، از اندوباتون استفاده شد. در این روش جدید ما، باقیمانده گرافت همسترینگ بعد از ثابت کردن در کانال تی بیا  با پیچ اینترفرانس قابل جذب از تونل استخوانی در تی بیا عبور داده شد و ادامه گرافت با نخ اتی باند بخیه شد. در گروه شاهد برای ثابت کردن گرافت در کانال تی بیال فقط از پیچ اینترفرانس قابل جذب استفاده شد. سپس بیماران دو گروه در یک پیگیری یک ساله با استفاده از مقیاس درجه بندی «سین سیناتی» (Cincinnati Knee Scale) دستگاه KT-۲۰۰۰ ارزیابی و مقایسه شدند.یافته ها: میانه امتیاز نشانه ها در گروه مورد ۸ و در گروه شاهد ۹ بود. با استفاده از ابزار KT-۲۰۰۰  در گروه مورد، ۱۱ بیمار نتیجه عالی و ۱۱ بیمار خوب؛ و گروه شاهد ۴ بیمار نتیجه عالی و ۲۰ بیمار نتیجه خوب داشتند (۰/۰۱=p < /em>).نتیجه گیری: در بازسازی رباط متقاطع جلویی با استفاده از گرافت هامسترینگ، ثابت کردن قسمت تی بیای گرافت به صورت دوبل در مقایسه با ثابت کردن جزء تی بیا با پیچ، از نظر علایم ناراحت کننده و همچنین براساس ارزیابی با سیستم KT-۲۰۰۰ نتایج بهتری نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

رباط متقاطع جلویی ، مفصل زانو ، گرافت ها