ناهنجاری های همراه در اسکولیوز مادرزادی
سال انتشار: 1387
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 76
متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJOS-6-4_012
تاریخ نمایه سازی: 2 خرداد 1403
چکیده مقاله:
پیش زمینه: در اسکولیوز مادرزادی شیوع بالایی از ضایعات پنهان ستون فقرات و سایر اندام ها گزارش شده است. هدف از این مطالعه بررسی شیوع ناهنجاری های همراه در گروهی از بیماران بود که در طی ۱۵ سال به دو مرکز درمانی در تهران مراجعه کرده بودند. مواد و روش ها: با انجام یک مطالعه از نوع «بررسی موردها» ، در ۳۸۱ بیمار مبتلا به اسکولیوز مادرزادی، ضایعات نخاعی با استفاده از ام آرآی و میلوگرافی، ضایعات کلیوی با سونوگرافی و IVP و مشکلات قلبی با به کار گیری اکوکاردیوگرافی ارزیابی و بررسی شد.یافته ها: در ۸۳ بیمار (۲۱%) ضایعه و ناهنجاری در نخاع مشهود بود که از این تعداد فقط ۲۶ بیمار در معاینه مشکلات عصبی داشتند. شایع ترین ناهنجاری نخاعی، «تترد» کورد در ۳۸ بیمار (۴۵/۸%) بود. در ۱۵۵ بیمار ناهنجاری در سایر اندام های بدن مشاهده شد که در ۱۲۱ مورد با معاینه بالینی و ۳۴ مورد با بررسی های پاراکلینیک مشخص گردید. ناهنجاری دنده ها و قفسه صدری در ۸۴ بیمار، ضایعه سر و گردن در ۳۷ بیمار، اندام تحتانی ۲۳ مورد، دستگاه ادراری تناسلی ۱۴ مورد، مشکلات قلبی ۱۰ مورد، دستگاه گوارش ۸ مورد، ناهنجاری صورت ۷ بیمار و درگیری اندام فوقانی ۳ مورد بود.نتیجه گیری: ناهنجاری های همراه با اسکولیوز مادرزادی، غیر از نخاع و ستون فقرات، در سایر قسمت های بدن نیز شایع می باشند. ضایعات نخاعی اکثرا فاقد علامت بالینی می باشند. ناهنجاری های کلیوی و قلبی شیوع ناچیزی دارند و در موارد وجود علایم بالینی و نیاز عمل جراحی ارزیابی دقیق الزامی است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
Mohammad Saleh Ganjavian MD
دانشگاه علوم پزشکی ایران
Hamid Behtash MD
دانشگاه علوم پزشکی ایران
Ebrahim Ameri MD
دانشگاه علوم پزشکی ایران
Bahram Mobini MD
دانشگاه علوم پزشکی ایران
Seyed Hossein Vahid Tari MD
دانشگاه علوم پزشکی ایران
Marzieh Nojoomi MD
دانشگاه علوم پزشکی ایران