ارتباط بین شاخص های رادیوگرافیک و پیامدهای عملکردی در شکستگی انتهای رادیوس

مقدمه: یکی از عوامل موثر در پیش بینی شکستگی انتهای رادیوس، اصلاحات آناتومیکی است. مطالعات مربوط به بازسازی آناتومیکی با پیامدهای عملکردی نتایج متعارضی داشته اند. این مطالعه با هدف بررسی رابطه بین شاخص های رادیوگرافی (آناتومیکی) پس از دررفتگی شکستگی های انتهای رادیوس با عملکرد و نتایج بالینی انجام شده است. روش ها: در یک مطالعه کوهورت گذشته نگر، شاخص های رادیوگرافی شامل طول و شیب رادیوس، کجی (tilt) ولار، زاویه قطره اشکی (teardrop)، عمق حفره مفصلی و فاصله قدامی خلفی (distant AP) مورد بررسی قرار گرفت. همچنین، قدرت نیشگون گرفتن و چنگ زدن (pinch & grip) مورد سنجش قرار گرفت و عملکرد به وسیله پرسشنامه کوئیک- دش (Quick DASH) ارزیابی شد. یافته ها: نمره درد با کوتاهی رادیال ارتباط معنی داری داشت (۰۳۸/۰=p)، اما مستقل از روش درمانی نبود. میزان رضایت بیماران در بیماران با عمق مفصل غیرطبیعی، جدا از سن و روش درمانی، به طور قابل توجهی پایین تر بود (۰۰۴/۰=p). نمره کوئیک- دش به طور معنی داری با کوتاهی رادیال و عمق حفره مفصلی، مستقل از روش درمانی و سن، ارتباط دارد (۰۰۶/۰=p). پین گذاری از طریق پوست به طور معنی داری با درد کمتر، معلولیت کمتر و رضایت بیشتر همراه بود (۰۵/۰>p). نتیجه گیری: کوتاهی رادیال و عمق حفره مفصلی با نتایج بالینی و عملکردی ارتباط دارد. در حالی که برخی مطالعات نشان می دهند که شاخص های رادیوگرافی در افراد مسن لزوما با پیامدهای عملکردی ارتباط ندارند، در این مطالعه ارتباط شاخص های رادیولوژی با نتایج بالینی و عملکردی، مستقل از سن بود. واژگان کلیدی: شکستگی انتهای رادیوس، شاخص رادیوگرافیک، نتایج بالینی، نتیجه عملکردی

کلیدواژه ها:

واژه های کلیدی: شکستگی انتهای رادیوس ، شاخص رادیولوژیکی ، نتایج بالینی ، نتیجه عملکردی