بررسی تشخیصی آسیب سین دسموزیس (مقایسه معاینه فیزیکی با پرتونگاری)

پیش زمینه: علی رغم شیوع بالای پیچ خوردگی مچ پا، آسیب سین دسموزیس نادر می باشد ولیکن می تواند بسیار ناتوان کننده باشد و در اغلب موارد در ویزیت اول تشخیص داده نمی شود. بنابراین هدف از این مطالعه بررسی قدرت ابزار تشخیصی در دسترس بود.مواد و روش ها: در ۱۰۰ بیمار قدرت تشخیص پرتونگاری و معاینات فیزیکی با ام آر آی مقایسه گردید. پرتونگاری ها شامل رخ، نیمرخ و مورتیس بودند و معاینات فیزیکی شامل تندرنس سین دسموزیس، «تست فشردن مچ پا» (squeeze test)، «تست چرخش خارجی مچ» (external rotation test) و «تست چهار زانو نشستن» (crossed-leg test) بود.یافته ها: چهار بیمار دچار آسیب سین دسموزیس بودند. در مقایسه با ام آر آی حساسیت و ویژگی برای پرتونگاری به ترتیب ۲۵% و ۱۰۰%؛ در معاینات فیزیکی «تست فشردن مچ پا» به ترتیب ۷۵% و ۶۱/۵% ؛ «تست چرخش خارجی مچ» به ترتیب ۱۰۰% و ۶۲/۵%؛ «تست چهار زانو نشستن» به ترتیب ۱۰۰% و ۷۴%؛ و تندرنس سین دسموزیس به ترتیب ۱۰۰% و ۵۸/۳% بودند.نتیجه گیری: با توجه به شیوع آسیب سین دسموزیس  در پیچ خوردگی های مچ پا در مطالعه (۴%)، پزشک باید همواره شک بالینی این آسیب را در مکانیسم های چرخش خارجی در ذهن داشته باشد. معاینات فیزیکی حساسیت بالا و ویژگی پایینی داشتند و دقیق ترین معاینه فیزیکی «تست چهارزانو نشستن» بود. پرتونگاری های استاندارد برعکس حساسیت پایین و ویژگی بالایی داشتند. با توجه به اینکه عدم تشخیص آسیب سین دسموزیس در ویزیت اول می تواند عوارض ناتوان کننده ای به ویژه برای ورزشکاران به جا بگذارد، در ورزشکاران حرفه ای و بیمارانی که علایم مشکوک دارند جهت تشخیص آسیب سین دسموزیس انجام ام آرآی توصیه می گردد.

کلیدواژه ها:

مچ پا ، پیچ خوردگی ، پرتونگاری