مقایسه ترانکزامیک اسید تزریق وریدی با کاربرد موضعی در کاهش خونریزی در اعمال جراحی ستون فقرات

پیش زمینه و مقدمه: از روش های کنترل و کاهش خونریزی جراحی ستون فقرات کاربرد ترانکزامیک اسید است. هدف، مقایسه خونریزی در تجویز تزریقی و موضعی آن و تعیین پروتکل استفاده از آن درجراحی ستون فقرات به منظور کاهش خونریزی در راستای ارتقای اقتصاد سلامت است.روش: نوع مطالعه مقطعی (Cross sectional) گذشته نگر در جامعه بیماران تحت جراحی ستون فقرات در بیمارستان بقیه الله (عج) بود. معیارهای ورود به مطالعه، جراحی انتخابی ستون فقرات بالای ۳ سطح و معیارهای خروج شامل اختلال خونریزی، پارگی دورا و جراحی بیش از ۳ ساعت بود. بیماران موضعی و وریدی به ترتیب ۲۷ و۲۲ نفر بودند. تجزیه و تحلیل با نرم افزار SPSS انجام شد. سطح معنا داری آزمون آماری ۰/۰۵ بود. تزریق وریدی با دوز اولیه ۱۰ میلی گرم بر کیلوگرم و نگهدارنده یک میلی گرم بر کیلوگرم بود. در تزریق موضعی، نخست، با یک گرم در ۳۰۰ میلی لیتر و در پایان، ۵۰۰ میلی گرم در ۵۰ میلی لیتر بود. معیار خونریزی حجم درن بود. از ۴۹ بیمار، ۲۲ نفر (۴۴/۹%) دارو را وریدی و ۲۷ نفر (۵۵/۱%) موضعی گرفتند.یافته ها : ارتباط معناداری بین میزان خونریزی با نوع جراحی (۰/۴۸=p) باسطح جراحی (۰/۴۸=p) و میزان خونریزی کل (۰/۱۴=p) به دست نیامد. معیار خونریزی در گروه موضعی، هنگام عمل: ۳۶۷/۴۸±۵۶۳/۸۹ میلی لیتر، پس از عمل: ۷۱/۳۷±۱۱۶/۳۰ میلی لیتر و میزان کل: ۳۹۴/۸۳± ۶۸۰/۱۹ میلی لیتر بود. در گروه وریدی: هنگام عمل: ۸۴/۲۹۶±۶۴/۴۹۶ میلی لیتر، پس از عمل: ۸۴/۷۵±۱۲۰ میلی لیتر و کل: ۴۵/۳۱۱±۶۴/۶۱۶ میلی لیتر بود.نتیجه گیری: نتایج این تحقیق اثربخشی تجویز موضعی را در مقایسه با تجویز وریدی تایید نمی کند، ولی میانگین خونریزی در استفاده موضعی از ترانگزامیک اسید مشابه نوع تزریقی است.

کلیدواژه ها:

تجویز داخل وریدی ، تجویز موضعی ، ترانگزامیک اسید ، فیوژن ستون فقرات ، خونریزی