زیست ماده های مورد استفاده در پروتز مفصل ران – به روز رسانی فنی (مقاله مروری)

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 146

فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_IJOS-20-1_008

تاریخ نمایه سازی: 2 خرداد 1403

چکیده مقاله:

زمینه: تعویض کلی مفصل ران، THA (Total Hip Arthroplasty) یکی از موفق ترین جراحی های انجام شده در تاریخ پزشکی است.  تعویض مفصل ران با استفاده از مفصل مصنوعی با اصطکاک کم (Low-Friction Arthroplasty)، توسط سر جان چارنلی (Sir John Charnley) در دهه ۱۹۶۰ آغاز شد. پس از آن، مواد لغزشی (Bearing surfaces)، روش های تثبیت و طراحی های جدید، بهبود یافتند و اصلاح شدند. نگرانی اصلی در مورد THA، پاسخ بیولوژیکی به ذرات تولید شده توسط سطوح لغزشی است که منجر به تخریب استخوان (Osteolysis) و از دست رفتن پروتز می شود. برای حل این مشکل، زیست ماده های مدرن THA توسعه یافتند.روش ها: جستجوی نشریات با به کارگیری کلید واژه های مختلف انجام شد. مقاله ها و گزارش های فنی با بالاترین کیفیت که شامل بهترین و جدیدترین مطالب مرتبط بودند انتخاب شدند. کلیدواژه های جستجو شامل پروتز ران، زیست ماده، سایش، تیتانیم، زیرکونیا، آلومینا، UHMWPE(Ultra-High-Molecular-Weight-Polyethylene) و کبالت-کروم بودند. در نهایت ۶۹ منبع انتخاب و در این تحقیق از آنها استفاده شد.نتایج: مطالعه انجام شده نشان می دهد که پیشرفت های اخیر در حوزه پروتزهای ران بر روی استحکام مکانیکی، زیست سازگاری، زیست فعالی، افزایش مقاومت سایشی و قابلیت اطمینان با استفاده از فن آوری های جدید و اصلاح ساختار و هیبرید کردن با فن آوری نانو، متمرکز شده اند. طراحی های هیبریدی در نانو سرامیک ها باعث افزایش مقاومت تا ۴ برابر آلومینا شده است به طوری که امکان طراحی سر فمورال کوچک تر را فراهم می کند. به دلیل افزایش بیماران جوانی که نیازمند تعویض مفصل ران هستند و سطح فعالیت بالاتر این بیماران، به ثبات و عمر طولانی تر و قابلیت اطمینان بیشتر پروتز نیاز است که این فقط با روش های علمی و مواد جدید بهبود یافته قابل دستیابی می باشد.نتیجه گیری: در این مقاله زیست ماده های به کار رفته در پروتز مفصل ران به خوبی معرفی شده و از جنبه های مختلف مورد بحث قرار گرفته اند. همچنین زیست ماده های پیشرفته تر برای THA که ممکن است در آینده باعث کاهش بیشتر سایش شوند و عمر پروتز را افزایش دهند بررسی شده اند.

کلیدواژه ها:

نویسندگان

Asghar Sadeghabadi

گروه مهندسی پزشکی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران. ایران.

Nahid Hassanzadeh Nemati

دستیار. گروه مهندسی پزشکی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران. ایران.

Mohammad Reza Vaezi

دانشیار، گروه نانو و مواد پیشرفته، پژوهشگاه مواد و انرژی، تهران ، ایران.

Mohammad Taghi Khorasani

دانشیار، گروه پلیمر، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی، تهران، ایران.