آسیب های ناشی از تصادفات در کودکان

سال انتشار: 1385
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 78

فایل این مقاله در 6 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_IJOS-4-3_001

تاریخ نمایه سازی: 2 خرداد 1403

چکیده مقاله:

پیش زمینه: هدف از این مطالعه بررسی مکانیسم های شایع ترومای اطفال در اثر تصادفات رانندگی در شهر بزرگ تهران، به عنوان نمونه ای از شهرهای ایران و پیشنهاد راه کارهایی جهت جلوگیری از مشکلات عوارض ناشی از آن بود.مواد و روش ها: مطالعه آزمایشی در ۳ مرکز ترومای اطفال تهران توسط انجمن ارتوپدی ایران آغاز گردید. تمام بیماران ۱۴ سال یا کوچک تر که در اثر تصادف به این بیمارستان ها منتقل می شدند و دچار آسیب بدنی شده بودند، در طول ۲۴ ساعت شبانه روز توسط پزشکان عمومی، بررسی می شدند و فرم های مخصوص تکمیل می گردید. این بررسی در یک ماه از هر فصل سال گذشته انجام شد.یافته ها: از کل ۳۱۸ کودک مراجعه کننده به اورژانس بیمارستان ها به دلیل تصادف، ۷۲۸۹ نفر دچار آسیب های مختلف بدنی بودند (۲۱۵ پسر و ۷۲ دختر). در ۱۵۱ بیمار آسیب به سیستم استخوانی عضلانی و در ۳۱ بیمار نیز هیچگونه آسیب بدنی واضحی وجود نداشت. ۳۳/۶% بیماران  نیز دچار تروماهای متعدد شده بودند. ۵۲/۸% تصادفات در بهار و تابستان ۲۱/۷% در پاییز و ۲۵/۵% در زمستان رخ داد. محل حادثه در ۷۱% در خیابان، ۱۷/۵% در کوچه و ۱۲/۵% در جاده و ۶۵% در هنگام شب و ۳۵% در روز بود. مکانیسم تروما در ۳۳/۷% موارد به علت تصادف بین موتورسیکلت و عابر پیاده و در ۳۱/۹% بین ماشین و عابر پیاده بود.آسیب های استخوانی شامل شکستگی تی بیا و فیبولا (۶۲مورد)، فمور (۲۵ مورد)، ساعد (۱۸ مورد) و هومروس (۱۱ مورد) به ترتیب شیوع بودند. ۲۴% بیماران با آمبولانس به بیمارستان منتقل شده و بقیه توسط مردم یا خانواده بیمار رسانده شده بودند.نتیجه گیری: کودکان در معرض آسیب های شدیدی در اثر تصادفات درون شهری می باشند که علت آن عدم اطلاع رسانی و آموزش کودکان و بزرگسالان در مورد مقررات راهنمایی و رانندگی است. بررسی وضعیت ایمنی رانندگی در شهر بزرگ تهران ضروری است و باید راه گشای بررسی مشابه در سایر شهرهای بزرگ در کشورهای در حال توسعه باشد.

نویسندگان

Mahzad Javid MD

کمیته پژوهش انجمن جراحان ارتوپدی ایران

Gholamhossain Shahcheraghi MD FRCS (C)

کمیته پژوهش انجمن جراحان ارتوپدی ایران

Farivar A Lahiji MD

کمیته پژوهش انجمن جراحان ارتوپدی ایران

Aziz Ahmadi MD

کمیته پژوهش انجمن جراحان ارتوپدی ایران

Afshin Farhadi MD

کمیته پژوهش انجمن جراحان ارتوپدی ایران

Gholam Ali Akasheh MD

کمیته پژوهش انجمن جراحان ارتوپدی ایران