درمان غیرجراحی به چه میزان علایم فتق دیسک بین مهره های کمری را بهبود می بخشد؟

پیش زمینه: کمردرد یکی از شایع ترین بیماری هایی است که معضلات فراوانی برای فرد و جامعه دارد. از شایع ترین علل کمردرد، فتق دیسک بین مهره ای است. تاکنون مطالعات مختلفی در مورد چگونگی برخورد با فتق دیسک بین مهره های کمری صورت گرفته است. با توجه به اثرات اقتصادی و اجتماعی درمان های جراحی  برای فرد و جامعه، هدف از مطالعه بررسی اثربخشی درمان های غیرجراحی در فتق دیسک بین مهره ای و تعیین درصد فراوانی پسرفت دیسک فتق یافته به دنبال درمان نگهدارنده غیرجراحی انجام گرفت.مواد و روش ها:  در یک مطالعه نیمه تجربی، ۴۵ بیمار مبتلا به فتق دیسک بین مهره ای کمری  که بر اساس سی تی اسکن فتق اثبات شده، دیسک کمری داشتند، در یک  مرکز درمانی تهران مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران پس از یک دوره درمان نگهدارنده ۶ ماهه با دارو، فیزیوتراپی و استراحت و در صورت لزوم بریس و کشش مجددا با استفاده از سی تی اسکن بررسی شدند. همچنین علایم بالینی و شکایات بیماران نیز قبل و بعد از دوره درمان ۶ ماهه بررسی و مقایسه گردیدیافته ها: از مجموع ۴۵بیمار، علایم ۳۹نفر (۸۶/۷%) بهبود یافت و ۶نفر (۱۳/۳%) به علت عدم بهبودی تحت عمل جراحی قرار گرفتند. ضمنا از مجموع ۳۵بیماری که برای انجام سی تی اسکن دوم مراجعه کردند، ۲۴نفر (۶۸/۶%) پسرفت دیسک نشان دادند.نتیجه گیری: با توجه به درصد بالای پسرفت هرنی دیسک، که از طریق نتایج سی تی اسکن و از نظر بهبودی علایم مشاهده شد، پیشنهاد می شود در مواردی که اندیکاسیون قطعی جراحی دیسک کمری وجود ندارد، این درمان تا حد امکان به تاخیر انداخته شود تا در صورت پاسخ دهی به درمان های نگهدارنده، از صرف هزینه و ایجاد مشکلات بیشتر برای بیمار جلوگیری گردد. برای انجام جراحی بایستی مجموعه ای از علایم بالینی و تصویری را در نظر گرفت و نباید فقط براساس سیی تی اسکن اقدام به جراحی کرد.

کلیدواژه ها:

جابه جایی دیسک بین مهره ای ، درمان ، کمردرد