تاثیر مداخله کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر تحمل پریشانی و علائم تجربه مجدد ضربه جانبازان مرد تحت درمان دارویی مبتلا به اختلال استرس پس از ضربه

مطالعه حاضر به بررسی تاثیر مداخله کاهش استرس مبتنی بر تحمل پریشانی و علائم تجربه مجدد ضربه در جانبازان مرد تحت درمان دارویی مبتلا به اختلال استرس پس از ضربه شهر اهواز پرداخت. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی میدانی و طرح پژوهش، پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش، شامل تمامی جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از ضربه بود که در اداره کل بنیاد شهید و ایثارگران شهر اهواز پرونده داشتند و توسط پزشک متخصص و متخصص بالینی در مصاحبه بالینی تشخیص قطعی اختلال استرس پس از ضربه داده شده بودند و به روش هدفمند ابتدا، ۵۲ جانباز دارای اختلال استرس پس از ضربه از طرف سازمان مربوطه معرفی شدند که ۴۰ نفر از آن ها، جهت شرکت در پژوهش، به صورت تصادفی ساده (قرعه کشی) انتخاب شدند. سپس، این افراد به صورت تصادفی ساده به یک گروه آزمایشی و یک گروه گواه گمارده شدند (۲۰ نفر در گروه آزمایشی و ۲۰ نفر در گروه گواه) ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (۲۰۰۵) و مقیاس استرس ضربه ثانوی باند و همکاران (۲۰۰۴) بود. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیری (مانکوا) و تحلیل کواریانس یک متغیری (آنکوا) بررسی شدند. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که مداخله کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی به طور ۷ معنی داری باعث علائم تجربه مجدد ضربه و همچنین، باعث افزایش تحمل پریشانی در گروه آزمایش شده است.

کلیدواژه ها:

کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی ، تحمل پریشانی ، علائم تجربه مجدد ضربه ، جانبازان ، اختلال استرس پس از ضربه