تطبیق ماهیت و محدوده «آزادی» در اعلامیه های حقوق بشری با آموزه های قرآن

آزادی از جمله ارزش هایی است که همه انسان ها به آن معترف هستند و آن را به عنوان یک حق عام برای همه انسان ها می پذیرند. در آموزه های اسلام از قرآن و روایات، حق آزادی انسان امری مسلم است اما مفهوم و محدوده آزادی از منظر مجامع قانونگذار انسانی با قرآن تفاوت هایی فاحش دارد که در این مقاله به روش توصیفی- تحلیلی و به شیوه کتابخانهای به آنها پرداخته می شود. بر اساس منابع مرتبط و با تحلیل اطلاعات، این نتیجه حاصل شد که در اعلامیه جهانی حقوق بشرکه ماهیت انسانی دارد به دلیل فردمحوری و داشتن مبنای دنیایی و عدم توان در نگاه همه جانبه به مجموع بشری از فرازمانی و فرا مکانی، قوانین دارای جامعیت و تمامیت لازمه برخوردار نیست همچنین تنها عامل محدود کننده، قوانین و حقوق دیگران است که فاقد پشتوانه قوی است. اما از نظر قرآن، منشا قانونگذاری و اعطای حق، خدا است که آنها را بر مبنای مصالح و مفاسد قرار داده است و در حقوق افراد، هم مصالح اجتماعی هم مصالح فردی در جهت رشد معنوی در نظر گرفته شده است. رابطهای منطقی که تامین کننده حقوق انسانی در جنبه فردی و اجتماعی با پشتوانه اجرایی است.

کلیدواژه ها:

حقوق انسان ، تکلیف ، امر به معروف و نهی از منکر ، حق آزادی