معماری بایوفیلیک و هوشمند سازی ساختمان تحت رویکرد معماری پایدار

در دهه های اخیر شاهد تجلی گسترده توسعه طراحی هوشمند ساختمان در سراسر جهان بوده ایم. در همین حال، مفهوم ساختمان های هوشمند،معماران و طراحان مختلف ، برانگیخته شده است تا از آن برای ساختمان های پایدار استفاده کنند. هوشمندی به عنوان «انطباق با محیط اطراف» توصیف می شود، در حالی که ساختمان های هوشمند به این صورت تعریف می شوند : «از نظر انرژی و مصرف آب پایدار هستند.ساختمان های هوشمند با کارایی بالا در آینده یک گام حیاتی در جهت پیشرفت واقعی در کشور ما است. طراحی ساختمان های هوشمند می تواند پایداری را بهبود بخشد، در نتیجه ساختمان های هوشمند از نظر کمک به بهره وری بیشتر انرژی با هزینه کمتر و فرآیند تولید باارزش تر، پایدار هستند. ساختمان سبز، به سوی سازه های سازگار با محیط زیست ، بهتر است که با ساختمان های هوشمند ترکیب میشوند تا ساختمان سبز هوشمند ، زندگی پایدارتری را تضمین کند.این استراتژی های نوسازی کارآمد ، انرژی را با عناصر بایوفیلیک قابل توجهی درنهایت کیفیت ساختمان را، بهبود می بخشد، ادغام میکند بهره وری انرژی همراه با بایوفیلیا می تواند برای مقاوم سازی کارآمدتر مورد توجه قرار گیرد.ادغام عناصر بایوفیلیک با استراتژی های مقاوم سازی کارآمد انرژی، در بهبود عملکرد انرژی به شدت به فناوری وابسته است و چالش در توسعه یک رویکرد بایوفیلیک گرا، استفاده از فرآیندها و عناصر طبیعی به عنوان استراتژی های طراحی است. عناصر بایوفیلیک مانند نور روز،هوا، گیاهان و آب مورد استفاده در ساختمان ها به شکل پنجره، نورگیر، دیوار سبز، پوشش گیاهی، دیوار آبی و بدنه آبی ساخته میشود. روشنایی،گرمایش فضا، سرمایش و تهویه مسئول اکثر مصرف انرژی در یک ساختمان هستند. عناصر بایوفیلیک میتوانند به هدف دوگانه بودن یک عنصر کارآمد انرژی و همچنین تحقق اهداف خاص خدمت کنند. در مورد انتخاب عناصر بایوفیلیک، توجه اصلی، تجربه مستقیم طبیعت است می باشد.

کلیدواژه ها:

بایوفیلیک ، ساختمان پایدار ، ساختمان سبز ، هوشمند سازی ، انرژی