بازآفرینی پایدار بافت های فرسوده شهری(مطالعه موردی: محله چاهستانی ها شهر بندرعباس)

بازآفرینی بافت فرسوده شهری، ازجمله مسائل قابل توجه در برنامه ریزی و مدیریت شهری است. در سال های اخیر با توجه بهتحولات سریع علمی و فنی و به تبع آن دگرگونی در ساختار کالبدی، اقتصادی و اجتماعی شهرها و همچنین مطرح شدن نظریهتوسعه پایدار شهری، اهمیت بازآفرینی بافت های فرسوده و سکونتگاه های غیررسمی بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است. در این راستا رویکرد «بازآفرینی شهری» گامی فراتر از مقاصد، آروزها و دستاوردهای «نوسازی شهری»، «توسعه شهری» و «بهسازی شهری» است و با درنظر گرفتن همه ابعاد اجتماعی، اقتصادی، کالبدی و زیست محیطی به بافت، نگاهی جامع و یکپارچه و پایدار دارد. مقاله حاضر با هدف تحقق برنامه ریزی محله محور و بازآفرینی محلات فرسوده شهری با تاکید بر سرمایهاجتماعی محلات و پاسخگویی به سوال اصلی پژوهش می باشد که به چه طریقی می توان رویکرد مداخله ای مناسب در راستایپایدارسازی بافت فرسوده محله چاهستانی های شهر بندرعباس فراهم کرد. نتایج تحقیق حاکی از آن است که اگر رویکردبه بازآفرینی، اجتماع مدار، یکپارچه، جامع و استراتژیک باشد و در جهت فرهنگ سازی، ظرفیت سازی، نهادسازی و ابزارسازیباشد و از طریق آموزش، اطلاع رسانی، مستندسازی، ترویج، برنامه ریزی و تهیه طرح، بستر لازم برای تحقق برنامههای بازآفرینی پایدار را در محله چاهستانی های شهر بندرعباس با حضور حداکثری مردم فراهم نماید، آنگاه به خودی خودرویکرد بازآفرینی پایدار حاصل خواهد شد

کلیدواژه ها:

بازآفرینی شهری ، بافت فرسوده ، سکونت گاه های غیررسمی ، محله چاهستانی ها ، شهر بندرعباس