بررسی تاثیر هلی شات (کوادکوپتر) در عملیات های جستجو و نجاتکوهستان

هدف: این مطالعه استفاده بالقوه پهپادها را در جستجو و مکان یابی قربانیان و حمل و نقل موتوری ارائه دهندگان جستجو و نجات در یکمحیط کوهستانی با استفاده از یک مدل شبیه سازی بررسی می کند. روش ها: این مطالعه شبیه سازی تصادفی آیندهنگر به منظور مقایسه دوتکنیک مختلف جستجو و نجات در جستجوی قربانی بیهوش در زمین پوشیده از برف انجام شد. در بازوی کنترل، از تکنیک جستجویخط کلاسیک CLT استفاده شد که در آن جستجو با پای پیاده انجام می شود و با پای پیاده به قربانی می رسد. در بازوی مداخله، ازتکنیک اسنوموبیل بدون سرنشین DST استفاده شد، جستجو توسط پهپاد انجام شد و قربانی توسط ماشین برفی به دست آمد. نتیجهاولیه این مطالعه مقایسه دو تکنیک جستجو و نجات از نظر زمان اولین تماس انسانی بود. یافته ها: در این مطالعه بیست عملیات جستجو ونجات انجام شد. میانگین زمان رسیدن به مانکن برای تکنیک جستجوی خط کلاسیک ۵۷.۳ دقیقه در مقایسه با تکنیک اسنوموبیل بدونسرنشین ۸.۹ دقیقه بود. مقدار متوسط کل منطقه جستجو شده ۸۸۳۲۲ متر مربع برای جستجوی خط کلاسیک و ۲۲۸۶۱۳ متر مربعبرای اسنوموبیل بدون سرنشین بود. سطح متوسط جستجو شده در دقیقه برای جستجوی خط کلاسیک ۱۴۸۹.۶ متر مربع و برای اسنوموبیل بدون سرنشین ۳۲۹۷۹.۹ متر مربع بود ۰/۰۱ pb برای همه مقایسه ها). نتیجه گیری: در نتیجه، میتوان با استفاده از پهپاد در مقایسه با تکنیک کلاسیک، منطقه وسیع تری را سریعتر با استفاده از اسنوموبیل بدون سرنشین جستجو کرد و با امدادگرانی که با ماشینبرفی منتقل می شوند، قربانی را سریعتر پیدا کرد و زودتر به آن رسید.

کلیدواژه ها:

پهپاد ، سیستم های هواپیمای بدون سرنشین ، جستجو و نجات ، نجات کوهستان