بر سر داروها در بدن چه می آید؟

در سیستم های دارورسان مدرن بر خلاف سیستم های دارورسانی سنتی امکان کنترل زمان،مکان وسرعت آزادسازی داروها وجود دارد.در اینسیستم ها مقدار مشخصی از دارو روی حامل مناسبی اعمال و به داخل فرستاده می شود.سیستم حامل دارو به سمت محل مورد نظر هدایت و سپساجزای فعال دارو از آن جدا و با نقاط آسیب دیده وارد واکنش می شود.برای این که دارو نقش درمانی داشته باشد باید تا رسیدن به محل هدف دربدن محافظت شود وخواص شیمیایی و بیولوژیکی خود را حفظ کند.برخی از داروها به شدت سمی بوده و می توانند سبب اثرات جانبی منفی شوندواگر حین رهایش تخریب شوند اثر درمانی آنها کاهش می یابد.یکی از روش های جدید و با کیفیت از روش های نوین دارورسانی ،استفاده از فناورینانو در داروسازی و دارورسانی است،امروزه فناوری نانو در زمینه های گوناگونی کاربرد دارد که شاید بتوان گفت مهم ترین آن داروسازی است کهمنجر به وجودآمدن دارورسانی نوین شده است.دارورسانی در بهبود روند درمان امیدهای بسیاری ایجاد کرده است که از جمله میتوان به کاربردهایآن در بیماریهای صعب العلاج اشاره کرد.صنعت داروسازی از نقطه نظر دارورسانی،تاکنون از طریق فناوری نانو به دستاوردهای چشمگیری رسیدهاست.در سیستم دارویی قدیم به علت غیرواقعی بودن دز دارویی،از لحاظ مقدار نیاز برای درمان،بسیاری از آن در دستگاه گوارش،گردش خون وبافت های واسط به هدر می رفت تا مقدار مورد نظر به سلول های هدف برسد که میتواند این داروهای جذب شده در طول مسیر ایجاد عوارض جانبیکند که در بیماری های دیابتی و سرطان،باعث ریزش مو و عوارض بسیاری خواهد شد یا تزریق مکرر باعث دردناک شدن بافت ها می شود که برایبیمار غیر قابل تحمل است اما فناوری نانو در دارورسانی راه حل هایی اندیشیده است که در این مقاله به آنها پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

داروسازی ، دارورسانی ، فناوری نانو ، رهایش دارو ، سرطان ، دیابت ، شیمی درمانی ، میسل ، دندریمر ، لیپوزوم ، رهایش آهسته