کاربرد سلول های بنیادی در بازسازی اعصاب محیطی

آسیب عصب محیطی تروماتیک یک مسئله بالینی در سراسر جهان با عوارض بالا است. شدت آسیب اعصاب محیطی را می توان بر اساس طبقه بندی سدون به عنوان نورپراکسی، آکسونومزیس یا نوروتمزیس تقسیم کرد. بیماران مبتلا به نوروتمزیس از قطع کامل کنده های عصبی محیطی رنج می برند و اغلب نیاز به ترمیم جراحی نقایص عصبی دارند. کاربرد پیوندهای عصبی اتولوگ به عنوان استاندارد طلایی برای پیوند عصب محیطی با برخی از مشکلات از جمله قربانی شدن عصب دهنده و عدم تطابق عصب مواجه می شود.تلاش هایی برای ساخت پیوندهای عصبی مهندسی بافت به عنوان مکمل یا حتی جایگزینی برای پیوندهای عصبی اتولوگ برای رفع نقص های عصبی محیطی انجام شده است ادغام سلول های بنیادی به عنوان سلول های بذر در داربست های مبتنی بر مواد زیستی، اثربخشی پیوندهای عصبی مهندسی شده با بافت را افزایش می دهد و تا حد زیادی روند بازسازی را تقویت می کند. سلول های بنیادی متعددی از جمله سلول های بنیادی جنینی، سلول های بنیادی عصبی، سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان، سلول های بنیادی چربی، سلول های بنیادی پیش ساز مشتق از پوست و سلول های بنیادی پرتوان القایی، در مهندسی بافت عصبی مورد استفاده قرار گرفته اند. در بررسی فعلی، آزمایش های اخیر پیوندهای عصبی مبتنی بر سلول های بنیادی مهندسی شده با بافت ذکر شده است. همچنین نگرانی ها و دیدگاه های بالقوه درمان سلول های بنیادی نیز مورد توجه قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

آسیب اعصاب محیطی ، پیوند عصبی مهندسی بافت ، سلول های بذر ، سلول های بنیادی ، بازسازی اعصاب محیطی