طراحی مجتمع مسکونی جوانان تهران با تاکید بر تاثیر تعامل گرایی در عرصهمیانی مسکن

با گسترش شهرها و افزایش تعداد فضاهای زندگی و تغییر در سبک زندگی مردم، گاهی اوقات ارتباط بین ساکنین کاهش یافته است.پس از مدتها ساکنان آپارتمانی کدیگر را نمی شناسند. یکی از دلایلی که میتواند این مشکل را افزایش دهد نبودن مکانی ویژه برایگردهمایی ، تبادل نظر و آشنایی با ساکنان باشد. در معماری قدیم ایران یکی از فضاهایی که ساکنان آن خانه را در خود جای داده اندو در آنجا افراد دیگری با یکدیگر ارتباط برقرار می کردند، حیاط مرکزی بوده است. این حصار در بیشتر مناطق ایران در منازل و اماکنعمومی وجود دارد و تبدیل به یکی از بهترین فضاها برای زندگی و ایجاد ارتباط افراد، یعنی جوانان در حیاط مرکزی شده است. آنهااین کار را انجام می دهند زیرا حیاط یک مفهوم چند وجهی است. اما در آپارتمان های امروزی حیاط تنها فضا یی است که گاهی افراد رااز خیابان جدا می کند این منجر به واحد مسکونی می شود. با توجه به مشکل به این نت یجه رسیدیم که با احیای مفهوم حیاط مرکزیبرقراری ارتباط بین ساکنین و بخصوص جوانان وبازگرداندن روح خانه به آپارتمان در اینجا به پنج فصل اشاره شده و در نهایت نمونه هاییاز آثار تقلیدی از طرح حیاط مرکزی آورده شده است. که نیازهای روز تغییر کرده و از آنها برای ایجاد عرصه میانی در داخل مجتمعهایمسکونی هم در سطح زمین و هم در ارتفاع استفاده کرد. زیرا در نمونه های ذکر شده در، مجتمع های مسکونی از یک فضای پیشنهادیبه فضایی پویا و پر جنب و جوش تبدیل شده است که ساکنان آن و برخی ازجوانان درکنار یکدیگر جمع شده اند، با یکد یگر ارتباطبرقرار میکنند تبدیل شده است. پس در این تحقیق روند طراحی پس ازتجزیه و تحلیل، شناخت و مطالعات درمورد طراحی مجتمعمسکونی جوانان تهران با تاکید بر تاثیر تعامل گرایی در عرصه میانی مسکن را مورد بحث قرار می دهیم.

کلیدواژه ها:

مجتمع مسکونی ، مسکن جوانان ، تعامل گرایی ، عرصه میانی