ارزیابی عوامل اثرگذار بر رقابت پذیری صنعت گردشگری در فرآیند توسعه منطقه ای (نمونه موردی: شهرستان مرند)

رقابت پذیری، اتخاذ سیاست ها برای تقویت توسعه منطقه ای با مفروض داشتن نوعی از رقابت بین مناطق، بر سر جذب سرمایه های مادی و انسانی موثر به منظور نیل به تعالی و پیشرفت در گردشگری است. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی تحلیلی و علی مقایسه ای است. نتایج آزمون تی نشان می دهد که بالاترین میانگین هریک از ابعاد اثرگذار بر رقابت پذیری گردشگری شهرستان مرند به ترتیب شامل کالبدی و زیرساختی (۳.۴۸)، اقتصادی (۳.۴۷)، اجتماعی فرهنگی (۳.۳۹)، بوم شناختی و طبیعی (۳.۲۵) و تجاری و سیاسی (۳.۰۰) میباشد. در بین عوامل، کیفیت نظام های کسب و کار گردشگری در بعد اقتصادی دارای بالاترین ارزش بوده است. همبستگی بین ابعاد با میزان اثرات گردشگری، ابعاد اقتصادی، تجاری و سیاسی بیشترین همبستگی را با عامل گردشگری رقابتی نشان می دهد. بررسی اثرات گردشگری رقابتی بر ابعاد توسعه در آزمون رگرسیون خطی چندگانه نشان می دهد که رابطه ی محکمی بین اثرات گردشگری رقابتی و و شاخص های اثرگذار موجود وجود دارد (R=۰.۹۹) . درمجموع ساختارهای ۵ گانه توانستند ۰.۷۱ درصد از تغییر واریانس در گردشگری رقابتی را پیش بینی کنند ((F(۹,۷۴)= ۴۱.۲۲ p<۰.۰۵ . به جز بعد کالبدی و زیرساختی (۱.۱۲۵) که رابطه معنادار مثبتی با گردشگری رقابتی داشت، چهار شاخص اقتصادی (۰.۰۴۱- )، اجتماعی فرهنگی (۰.۰۵۴-)، تجاری و سیاسی (۰.۰۶۰-) و بوم شناختی و طبیعی (۰.۰۲۵-) فاقد این وضعیت بودند. بر مبنای ۳۱۹۲ ارزش محاسبه شده در ماتریس اولیه اثرات متقاطع، مزیت گرایی هوشمند به عنوان تاثیرگذارترین و بهره وری بخش گردشگری به عنوان تاثیرپذیرترین پیشران ها شناسایی شدند.

کلیدواژه ها:

رقابت پذیری ، توسعه منطقه ای ، گردشگری ، مزیت گرایی هوشمند ، شهرستان مرند