راهکارهای کاهش اضطراب وترس دانش آموزان وبهبود اعتماد به نفس

رحیمی ۱۳۷۹ در تحقیق خود به نام بررسی علل اضطراب دانش آموزان دوره متوسطه و پیش دانشگاهی به نتایج زیر رسیده است . ۰۹/۳۶ % آزمودنیهای اضطراب کلی ومتوسط و شدید داشته اند بین پیشرفت تحصیلی و میزان اضطراب رابطه منفی وجود دارد و اضطراب کلی دانش آموزان دختر بیش از پسران بوده . همچنین بین نگرانی های شغلی و تحصیلی ، فقر تحصیلی با میزان اضطراب رابطه معنی دار گزارش شده است . پیروزی (۱۳۷۹ ) در تحقیق خود به نام بررسی شکل گیری منابع اضطرابی از تحول روانی اجتماعی در دختران سال سوم متوسطه شهر تهران به این نتیجه رسیده اند که بین سطح تحول روانی – اجتماعی دانش آموزان با میزان اضطراب آنان رابطه معکوس بوده و بین میزان اضطراب دانش آموزان با سطح اجتماعی – اقتصادی آنان رابطه معنی دار نبوده است . رنجبر زاده ( ۱۳۷۷ ) در تحقیقی تحت عنوان تعیین عوامل موثر در ایجاد اضطراب و میزان شیوع آن در بین دانش آموزان دبیرستان های شهر همدان نتایج را گزارش کرده اند ۵/۸۰ % جمعیت مورد مطالعه دارای درجاتی از اضطراب بوده اند ، به عبارتی ۵/۱۹ % فاقد اضطراب ۹/۵۴ % اضطراب خفیف ، ۴/۱۸ % اضطراب متوسط ۲/۷ % اضطراب شدید داشته اند . فراوانی نسبی اضطراب متعلق به دانش آموزان با معدل ۱۴-۱۱ بوده و اضطراب شدید مربوط به دانش آموزانی بوده که معدل زیر ۱۱ داشته اند ، اما بین میزان اضطراب و پیشرفت تحصیلی رابطه معنی دار نبوده و بین وضعیت اقتصادی و میزان اضطراب رابطه معنی دارد و میزان اضطراب دانش آموزانی که درآمد خانوادگی آنها بالا بوده کمتر از دانش آموزان با درآمد خانوادگی پایین بوده است . یافته های تحقیق ضعیفی ۱۳۷۶ دلالت به این نکته دارند که بین جنسیت و اضطراب رابطه معنی دار و اضطراب کلی دختران بیشتر از پسران می باشد و میزان اضطراب دانش آموزان مناطق بالای شهر کمتر از مناطق پایین شهر بوده است عباسی ۱۳۷۵ در تحقیقی خود به نام ساخت و اعتبار یابی پرسش نامه اضطراب امتحان و بررسی آن با اضطراب عمومی ، عزت نفس ، عملکرد تحصیلی به این نکته اشاره کرده است که بین میزان اضطراب عمومی و اضطراب امتحان همبستگی معنی دارد بین اضطراب عمومی و عملکرد تحصیلی رابطه منفی وجود داشته است . نکته قابل توجه در این تحقیق این مطلب است که اضطراب عمومی به طور معنی دار قدرت پیش بینی اضطراب امتحان را دارد و بهترین متغییر پیش بینی برای اضطراب امتحان – اضطراب عمومی می باشد که با یافته های نجاریان و ابوالقاسمی۱۳۷۶ هماهنگ است میثاقی ۱۳۷۴ به این نتیجه رسیده است که بین موفقیت تحصیلی دانش آموزان و میزان اضطراب رابطه منفی وجود دارد . عباس آبادی ۱۳۷۲ در بررسی بین اضطراب و پیشرفت تحصیلی به این نتیجه رسیده که رابطه معنی دار و معکوس بین سطح اضطراب و میزان پیشرفت تحصیلی وجود دارد . همچنین با تفکیک دانش آموزان به دو گروه قوی و ضعیف بر اساس معدل به این نتیجه رسیده اند که میزان سطح اضطراب آشکار بیشتر از اضطراب پنهان بوده است .در تحقیق سهرابی ۱۳۷۲ هم رابطه معکوس بین اضطراب و پیشرفت تحصیلی تاکید شده است .