جایگاه دلیل نقلی و شهود در نظام حکمت متعالیه؛ نقد و بررسی دیدگاه ها
محل انتشار: فصلنامه حکمت اسلامی، دوره: 4، شماره: 15
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 63
فایل این مقاله در 24 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_FHI-4-15_001
تاریخ نمایه سازی: 30 اردیبهشت 1403
چکیده مقاله:
در سراسر آثار فلسفی و غیرفلسفی ملاصدرا، انواع و اقسام گزاره ها وجود دارد. گزاره های عقلی از انواع و اقسامش، گزاره های علمی، گزاره های نقلی و گزاره های شهودی. دراینمیان، ملاصدرا از قضایای نقلی و شهودی فراوان بهره برده است. این امر و سابقه نداشتن چنین روالی در بین فلاسفه -و بهویژه در متون فلسفی، سبب ایجاد اختلاف نظر بر سر تعیین جایگاه این دو منبع معرفتی در نظام حکمت متعالیه و نیز نقش آنها در این نظام، بر فرض فلسفی و نظاممند بودن آن میان اندیشمندان اسلامی و صدراپژوهان شده است. در یک بررسی، دستکم نه نظریه دراینباره ارائه شده است که گرچه برخی از آنها مانند دیدگاهی که روش فلسفی ملاصدرا را تلفیق اندیشه ها و ایجاد سامان نوین فلسفی برای هماهنگی بیشتر با آموزه های دینی معرفی می کند تا حدودی می تواند مورد قبول واقع شود، ولی هرکدام از جهاتی نقص دارد و با ایرادهایی روبهروست. دیدگاه مختار این نوشتار آن است که صدرالمتالهین از گزاره های نقلی قطعی و شهود معصوم:، به عنوان حد وسط یکی از مبادی برهان فلسفی و از جمله مبادی یقینی بهره برده است.
نویسندگان
حسن رضائی
دانشگاه باقرالعلوم، قم
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :