مدل توسعه و تکامل ساختار فضایی ایننوپلیس دایدوک: از شهرک علم تا اکوسیستم نوآورانه

ایننوپولیس دایدوک به عنوان نماد درخشان علم و فناوری، نماد و قلب فعالیت های تحقیقاتی کره جنوبی، اکنون به یک مرکز جهانی نوآوری تبدیل شده و بواسطه موسسات تحقیقاتی و دانشگاه ها، دارای امکانات بسیار مناسبی برای تجاری سازی فناوری در بخش های صنعتی تخصصی مانند فناوری اطلاعات و ارتباطات، است. بر همین اساس هدف پژوهش حاضر، تبیین مدل توسعه و تکامل ساختار فضایی ایننوپلیس دایدوک جهت بهره­گیری از دستاوردها و تجربیات آن برای توسعه دانش­بنیان در کشور است. روش پژوهش، توصیفی –تحلیلی و از نوع توسعه­ای است. از روش تحلیل محتوا برای تحلیل داده­ها استفاده شده است. نتایج بیانگر آن است که ایننوپولیس دایدوک برای تحقق اهداف عملیاتی خود، به پنج منطقه( با مساحت ۲۷/۷۰ کیلومتر) متشکل از منطقه ۱ به عنوان مجتمع تحقیقاتی دایدوک؛ منطقه ۲، سایت یکپارچه شرکت­های سرمایه­گذاری با فناوری پیشرفته؛ منطقه ۳ مکان تمرکز مجتمع­های صنعتی؛ منطقه ۴ به عنوان کمربند تجارت علمی بین­المللی و سایت توسعه آینده و در نهایت منطقه ۵ منطقه توسعه صنعت دفاع ملی متشکل تقسیم می­شود. حدود ۱۱ درصد از تمام محققان سطح دکترا در کره، در ایننوپولیس دایدوک مشغول هستند. در حال حاضر، ۲۲۰۰۰ محقق و کارمند در حال انجام تحقیقات در زمینه های پیشرفته هستند و ۱۰ درصد از نیروی انسانی پژوهشی کره در ایننوپولیس دایدوک است­. ۳۰ موسسه با بودجه دولتی، شش دانشگاه، بیش از ۴۰۰ مرکز تحقیق و توسعه شرکتی و بیش از ۱۲۰۰ شرکت فناوری پیشرفته  در این سایت قرار دارند. کسب­و­کارهای ریسک­پذیر بیش از ۹۴ درصد از کل شرکت­ها را تشکیل می­دهند. مراحل گسترش فضایی ایننوپولیس دایدوک متشکل از تاسیس شهرک علمی دایدوک(۱۹۹۳-۱۹۷۳)، ایجاد نوآوری(۱۹۹۳-۱۹۹۷)، تشکیل خوشه نوآوری (۱۹۹۸-۲۰۰۳) و مرحله رشد خوشه نوآوری (۲۰۰۴ تا کنون)، است. در مجموع، مدل توسعه و تکامل ایننوپولیس دایدوک مشتمل بر مرحله اولیه (مدل پارک علمی)؛ مرحلهتوسعه (مدل تکنوپولیس) و مرحله بلوغ (مدل خوشه­ای نوآوری) است.

کلیدواژه ها:

Science Park ، Technopolis ، Innovation Cluster ، Daedeok Innopolis ، South Korea ، پارک علمی ، تکنوپولیس ، خوشه نوآوری ، ایننوپلیس دایدوک ، کره جنوبی