تحلیل تمایز عرفان عملی از اخلاق مشایی از منظر غایت گرایی

توجه به علوم از منظر وجوه اشتراک و افتراق آنها، معرفتی درجه دوم محسوب می شود که موجب تعمیق دانش علمی و گسترش و غنای علوم می گردد. از جمله این ها، تمایز علم عرفان عملی وعلم اخلاق مشایی اسلامی است. مقاله حاضر به شیوه توصیفی تحلیلی و با نگاه مقایسه ای میان عرفان عملی و اخلاق مشایی اسلامی نگاشته شده است. نتایج به دست آمده از تحلیل ومقایسه این دو، بیانگر آن است که غایت عرفان عملی، موحدپروری، لقاءالله، کشف و شهود و فنای فی الله است و توجه به خود و انیت و انانیت نفسانی، نقصی در سلوک محسوب می شود. اما در اخلاق مشایی اسلامی، توجه به خود در دو سطح دنیوی و اخروی، اصلی اساسی است و نهایت سلوک اخلاقی، رسیدن به سعادت اخروی و روحانی است. سایر تمایزات نیز در انتهای مقاله آمده است.

کلیدواژه ها:

عرفان عملی ، اخلاق مشایی ، غایت اخلاق و عرفان عملی