بهبود عمر گلجای گل بریده داوودی (Chrysanthemum morifolium) با استفاده از عصاره بهار نارنج، اسید فولویک و نانوذرات مس

گل داوودی یکی از مهم ­ترین گل­ های شاخه­ بریده در جهان است که در حال حاضر از نظر تجاری و کشت، بعد از رز در رتبه دوم قرار دارد. گل های بریده عمر کوتاهی دارند، بنابراین بهبود ماندگاری آن ها یکی از اهداف اصلی صنعت گل کاری می ­باشد. انسداد انتهای ساقه و تنش آبی دو مشکل در کاهش عمر گلجای گل­ های شاخه­ بریده داوودی هستند. در پژوهش حاضر، اثرات اسید فولویک (۵۰، ۱۰۰ و ۱۵۰ میلی­ گرم بر لیتر)، عصاره بهار نارنج (۱۰، ۳۰ و ۵۰ درصد) و نانوذرات مس (۵، ۱۰ و ۲۰ میلی­گرم بر لیتر) در مقایسه با شاهد روی شاخص های پس از برداشت گل­ های داوودی ارزیابی شدند. آزمایش به صورت طرح کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد. بر اساس نتایج به دست آمده، اثر تیمارها روی بهبود ویژگی­ های کیفی گل­ های شاخه ­بریده داوودی بعد از برداشت معنی ­دار بود. نتایج نشان داد که عمر گلجای بالا (۳۳/۱۶ تا ۱۷ روز) با هر سه غلظت نانوذرات مس به دست آمد. بالاترین عمر گلجای گل­ های شاخه ­بریده داوودی توسط افزودن ۲۰ میلی ­گرم بر لیتر نانوذرات مس در محلول نگهدارنده به دست آمد که در مقایسه با شاهد ۳ روز عمر گلجای را افزایش داد. کمترین تعداد کلونی های باکتریایی انتهای ساقه طی استفاده از ۱۰ و ۳۰ درصد عصاره بهار نارنج و ۵ میلی­ گرم بر لیتر نانوذرات مس و کمترین تعداد این کلونی ها در محلول طی استفاده از ۵ میلی گرم بر لیتر نانوذرات مس به دست آمد. همچنین، جذب محلول در تیمارهای ۱۰ و ۳۰ درصد عصاره بهار نارنج و ۵ میلی­گرم بر لیتر نانوذرات مس بالا بود. در مجموع، استفاده از غلظت های مناسب نانوذرات مس و عصاره بهار نارنج باعث بهبود عمر گلجای، برخی صفات فیزیولوژیک و فعالیت آنزیم­ های آنتی اکسیدانی شد.

کلیدواژه ها:

آنزیم های آنتی اکسیدانی ، اسانس ها ، انسداد آوندی ، جذب محلول ، طول عمر پس از برداشت