بررسی الگوی اپیدمیولوژیک و نقشه پراکنش جغرافیایی بیماری تب برفکی در استان کرمانشاه: یک مطالعه مقطعی

بیماری تب برفکی یکی از مهم ترین بیماری های عفونی ویروسی دام است. بعضی از مناطق جغرافیایی ایران اندمیک و یکی از مشکلات مهم بهداشتی اقتصادی می باشد. هدف این مطالعه بررسی الگوی اپیدمیولوژیک و پراکنش جغرافیایی بیماری تب برفکی در استان کرمانشاه با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) طی یک دوره ۱۲ساله بود. گزارش بیماری تب برفکی از سطح استان کرمانشاه طی سال های ۱۴۰۱-۱۳۹۰جمع آوری گردید. سپس با استفاده از نرم افزار ArcGIS ۱۰.۶ لایه های تقسیمات استان مشخص و اطلاعات مربوط به پارامترهای مختلف شامل تعداد کل دام ها به تفکیک معاینه شده، مبتلا، تلفات و کانون های پرخطر بیماری به صورت جدول توصیفی به پایگاه داده سیستم مختصات جغرافیایی (GCS) متصل به نقشه ی استان اضافه گردید. تجزیه و تحلیل داده ها بر اساس تفاوت بین نقاط درگیر بیماری و میزان درگیری انجام شد. بین مناطق مختلف استان در غرب، مرکز و شرق در جمعیت نشخوارکنندگان اختلاف معنی دار بود (P <۰.۰۵). در گاوان بیشترین شیوع در شرق استان با ۱۷/۹ درصد و کمترین در مرکز با ۱/۶ درصد بود. در نشخوارکنندگان کوچک بالاترین شیوع در شرق استان با ۱/۱۹ درصد و کمترین در مرکز با ۸/۳ درصد بود. رخداد تب برفکی در کل جمعیت نشخوارکنندگان بزرگ و کوچک اختلاف معنی داری را نشان داد (P <۰.۰۵). بیشترین شیوع در سال۱۳۹۴و کمترین آن در سال۱۳۹۳ گزارش شده بود. نتایج این مطالعه در کمک به سیاست گزاران بهداشتی حوزه دام و اتخاذ روش های کنترلی مفید می باشد، لذا دقت در ثبت دقیق کدهای اپیدمیولوژیک سیستم GIS و توجه بیشتر به پایش ضروری است.

کلیدواژه ها:

الگوی اپیدمیولوژیک ، نقشه پراکنش جغرافیایی ، تب برفکی ، کرمانشاه