شناخت نماد در اشعار فروغ فرخزاد

سمبولیسم ادبی در دو دهه پایانی قرن هجدهم در غرب ظهور کرد و بخشی از مشخصه ها و مبانی آن، پس از مشروطیت به شعر فارسی راه یافت. با ظهور نیمایوشیج، سمبول پردازی و نمادگرایی به صورت یکی از جنبه ها و ارکان شعر نو درآمد و به تدریج، سمبولیسم شعر فارسی، ماهیت و ساختاری متناسب با دنیای فکری و شیوه های شعری شاعران نورپرداز پیدا کرد. نخستین دوره ظهور سمبولیسم در شعر فارسی دهه ۲۰ است. پس از آن، وقوع کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ و نیز ظهور شاعران صاحب سبک در حوزه ی شعر نو، جریان نماد پردازی و سمبولیسم شعری را در مسیر دیگری قرار داد و منجر به توسعه ی اشکال و ابعاد آن گرددی. از زمان مشروطیت شعر فارسی از نظر عناصری چون اندیشه، زبان ، قالب و ... همگام با شعر نو جهان مدرن منظور شد و نهال شعر نو فارسی خودرا نشان داد و بالیدن گرفت و بوسیله نیما یوشیج شعر نو با انسجام رسید. شاعران پارسی زبان تا پیش از ظهور نیما یوشیج همواره بر همان ا لگوها و قالب های سنتی وفادار بودند و شعر پارسی محدود و محصور در اوزان و افاعیل عروضی به سر می برد و بر پایه ی همان چارچوب ها با معیار مصراع و بیت سنجیده می شد.