اثربخشی بازی درمانی دلبستگی محور بر اضطراب جدایی دانش آموزان کلاس اول شهر کنگاور

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی بازی دلبستگی محور بر اضطراب جدایی دانش آموزان کلاس اول شهر کنگاور است. پژوهش حاضر نیمه آزمایشی به صورت تجربی باپیش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان دارای اضطراب جدایی است که در سال ۱۴۰۱ به مرکز روانشناسی و اختلالات یادگیری شهر کنگاور مراجعه کرده بودند. از این جامعه تعداد ۳۰ دانش آموز ۷ سال دارای اضطراب جدایی به صورت نمونه گیری دردسترس در دو گروه ۱۵ نفره آزمایش و کنترل انتخاب شدند. جهت ارزیابی اثربخشی بسته از پرسشنامه اضطراب کودکان پیش دبستانی (اسپنس، ۲۰۰۱) استفاده شد. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که در مرحله پس آزمون و پیگیری، اضطراب کودکان کاهش یافته است. بنابراین می توان گفت که حضور مولفه های دلبستگی در مداخله بازی درمانی دلبستگی محور موجب کاهش اضطراب کودکان اضطراب جدایی دانش آموزان می -شود و می توان این روش درمانی را به عنوان یکی از درمان-های مفید و کاربردی برای کودکان در نظر گرفت.

کلیدواژه ها:

بازی درمانی ، دلبستگی محور ، اضطراب جدایی ، دانش آموزان.